U Livanie śviatar pračytaŭ kaladnaje kazańnie z aŭtamatam za śpinaj
U takoj niezvyčajnaj formie vyrašyŭ źviarnucca da parafijan nastajaciel maranickaj carkvy Śviatoha Marona ŭ Mazraat Jačuchu.
Niahledziačy na vajenny vyhlad śviatara, kazańnie było pryśviečana admovie ad hvałtu i tamu, što sapraŭdnaja i adzinaja zbroja dla chryścijanina — heta «kryž», piša telehram-kanał «Ostorožno, novosti».
Naprykancy słužby śviatar prybraŭ aŭtamat, zajaviŭšy, što abaronaj livancaŭ pavinna zajmacca tolki armija krainy, a nie inšyja arhanizacyi, jakija biaruć u ruki zbroju (u krainie dziejničajuć «Chiezbała» i inšyja hrupoŭki).
«Ci pasuje Isusu vobraz śviatara, jaki nosić zbroju? Viadoma, nie! Ci nahadvaje hvałt Isusa? Nie. Isus zamianiŭ zbroju kryžam, prabačyŭ svaim voraham i zrabiŭ ich častkaj svajoj pastvy. «Boh z nami» — heta nie aznačaje, što Haspodź daje nam pieramohu nad vorahami. «Boh z nami» — aznačaje, što jon prymiraje nas ź imi.
Kali my chryścijanie, to ŭ nas bolš niama vorahaŭ. Nam bolš nie patrebna chapacca za aŭtamat. My pavinny trymać svaju adzinuju zbroju — naš kryž. My nie pieramahajem vajnoj i zavajavańniami, my pieramahajem luboŭju i prabačeńniem. Budźcie chryścijanami i adstojvajcie svaju zbroju hetak ža, jak Isus adstojvaŭ svaju!» — skazaŭ jon padčas kazańni.
Ciapier čytajuć
«Nie vieru, što heta piša jana». Taćciana Martynava śćviardžaje, što Karpušonak taksama źnikła15
«Nie vieru, što heta piša jana». Taćciana Martynava śćviardžaje, što Karpušonak taksama źnikła
«Ja byŭ suprać, kab mianie mianiali na 20 rasijskich vajskoŭcaŭ. Nie zmoh by hladzieć u vočy ludziam, syny jakich siadziać»: pieršaje intervju eks-mera Chiersona22
Kamientary
I tolki kamuniany zachodziacca ad vyhlada piatnaccacihadovaha kniažyča, zamiest damahacca hetaha prava dziela siabie i svaich dzietak