Pavuk pajechaŭ da rasijskaha pasolstva ŭ Vilni. Tam u jaho ściahnuli viełasipied i pačalisia razborki
Błohier Andrej Pavuk pryjšoŭ da rasijskaha pasolstva ŭ Vilni, kab spytać u jaho supracoŭnikaŭ pra siońniašni abstreł Sumaŭ. Ale dyjałohu nie atrymałasia.
Błohier pravioŭ strym z rajona la rasijskaha pasolstva ŭ Vilni. Jon pakinuŭ svoj viełasipied niedaloka ad pasolstva i padyšoŭ bližej da budynka, sprabujučy pahutaryć z kimści z rasijan. Tym časam nieznajomy mužčyna — jak paźniej vyśvietliłasia, ruskamoŭny — ściahnuŭ viełasipied Pavuka. Paźniej jon ža viarnuŭsia da Andreja, pačaŭ jaho ahresiŭna šturchać i patrabavać prybrać telefon.
Padyšli inšyja ruskamoŭnyja — vierahodna, heta supracoŭniki pasolstva. Jany pačali zdymać Pavuka na telefon, kazać, što na terytoryi pasolstva zdymać zabaroniena.
Na miesca pryjechała litoŭskaja palicyja i pačała raźbiralnictva. Jak raskazaŭ Pavuk «Našaj Nivie», skončyłasia tym, što jon napisaŭ zajavu ab vykradańni viełasipieda i ahresiŭnych dziejańniach supracoŭnika pasolstva. Viełasipied błohieru, darečy, viarnuli.
«Raniej pa Navalnym prychodzili [da pasolstva] kučami, ciapier stamilisia i nie prychodziać. Kali b prychodzili pa kožnaj padziei, jany b tut nie radavalisia b, nie zabaŭlalisia b. Musić ža niechta ich vychoŭvać, im pakazvać, što takoje dobra i što takoje drenna», — razvažaje Pavuk.
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆ«Mnie patrebna apazicyjnaja kvatera dla sustreč z revalucyjanierami». Andreju Pavuku niečakana stali pisać ryełtary — jon trolić u adkaz
Čynoŭnica Homielskaha abłvykankama ŭ razmovie z błohieram pryznałasia ŭ palityčnych čystkach
Andrej Pavuk abvinavačvaje svaju byłuju dziaŭčynu, što taja skrała jaho kamieru
Ciapier čytajuć
«Ź ludziej uziali raśpiski, kab usie maŭčali». Nieviadomy bieśpiłotnik upaŭ u noč na paniadziełak u Rečycy1
Kamientary
jon ža pryjechaú rovaram , adkul úziaúsia niejki viełasapied
Dziakuj, što choć u Pavukoŭ zastałosia sumleńnie ŭ toj Letuvie!