Śviatłana Aleksijevič raskazała, jakuju knihu vypuścić nastupnaj. Jana nie pra kachańnie, jak płanavałasia raniej
Pracoŭnaja nazva knihi — «U čakańni novych varvaraŭ».
«Ja mahu ščyra pryznacca, što sa słovami ŭ mianie ciapier vielmi składana. Ja pišu novuju knihu, ale vielmi składana. Tamu što ja nie viedaju, jak prabicca da hetaha postčyrvonaha čałavieka. Pakul nie viedaju», — padzialiłasia nobieleŭskaja łaŭreatka Śviatłana Aleksijevič na sustrečy z čytačami, jakaja adbyłasia 16 červienia ŭ Varšavie.
«Kaniec čyrvonaha čałavieka akazaŭsia zusim nie kancom. Ja pišu novuju knihu, što z hetym čałaviekam ciapier. Čamu jon tak doŭha žyvie? Što trymaje jaho? Što? Kłaniravańnie? Na jakoj hlebie jano adbyvajecca? I čamu heta nie tolki ruskaja prablema ci sacyjalistyčnaja», — zaŭvažyła Aleksijevič.
«Naša prablema siońnia — heta kultura hvałtu i kultura niespraviadlivaści».
Pa słovach Aleksijevič, pakul u jakaści pracoŭnaj nazvy dla svajoj novaj knihi jana abrała słovy hrečaskaha paeta Kanstancinasa Kavafisa «U čakańni novych varvaraŭ».
«Heta całkam vidavočna, što nas čakajuć ciažkija časy. Naroščvać niejki patencyjał supraciŭleńnia nieabchodna kožnamu. Vučycca ŭ mocnych knih, vučycca ŭ mocnych ludziej. Tamu što rabić vybar treba kožny dzień. A novyja varvary — tak, jany vidaźmianiajucca. I technałohii vidaźmianiajucca. Usio budzie patrabavać ad nas sił», — davodzić piśmieńnica.
Na pytańnie ab losie dźviuch knih — ab kachańni i śmierci, — jakija jana pisała da 2020 hoda, piśmieńnica adkazała:
«Na žal, heta ŭsio adkładvajecca, tamu što nijak nie mahu razabracca z čyrvonym čałaviekam. Ja pavinna jaho dapisać, dahladzieć, što ź im».
«Nas źjechała bolš za paŭmiljona čałaviek. I voś ja chadžu ad adnaho biełarusa da druhoha i pišu novuju knihu», — padzialiłasia piśmieńnica.
Biznesmien, biełaruska sa Šviecyi, chłopiec, asudžany za čat na piaciarych. Kaho jašče vyzvalili i vyvieźli ŭ Vilniu razam ź Siarhiejem Cichanoŭskim1111
Kamientary
Jana naŭmysna miašaje ŭsich u adnym impierskim čyhunie i žyvie ŭ tym savieckim časie, nastalhiruja pa maładym viasiołym hadam kamsamolskich bań i šałmanaŭ.
Jana naŭmysna miašaje ŭsich u adnym impierskim čyhunie i žyvie ŭ tym savieckim časie, nastalhiruja pa maładym viasiołym hadam kamsamolskich bań i šałmanaŭ.
Maju padkazku dla Śviatłany Aleksijevič, dzie šukać čyrvonaha čałavieka: šukać jaho musim ŭ Sabornaści. U rasiejskaj idei Sabornaści, dzie asoba pahłynajecca abščynaj, abščyna dziaržavaj. Voś ŭ hetym rastvareńni asoby, jaje absalutnaj niekaštoŭnaści i naradžajecca čałaviek, pazbaŭleny ludskaści.
Čyrvony jon tam, trochkalorny ci kałaradski nie maje značeńnia, vuń Edzička Limonaŭ farbavaŭsia va ŭsie kolery.
Šukać tolki "čyrvonaha" - za drevami nie bačyć lesu.