Hetaje kino pryvodzić žančyn u zachapleńnie, a mužčyn — u šalenstva. U prakacie novy film z łaŭreatkaj «Oskara» Dženifier Łoŭrens

Kniha Die, My Love aŭtarstva arhiencinki Aryjany Charvič vyjšła jašče ŭ 2012 hodzie, a praź niekalki hadoŭ adchapiła naminacyju na Bukieraŭskuju premiju — niesumniennaje pryznańnie ad krytykaŭ. U śviet kino hetaja historyja trapiła praz knižny kłub Marcina Skarseze. Lehiendarny režysior pračytaŭ raman i dasłaŭ jaho ŭ pradziusarskuju kampaniju oskaraŭskaj łaŭreatki Dženifier Łoŭrens — tak pačała farmavacca kamanda kinošnikaŭ, jakija i raskazali hetuju historyju.

Skarseze spradziusiravaŭ stužku. U režysiorki paklikali Lin Remsi, šatłandku ź luboŭju da temaŭ naradžeńnia, śmierci, viny i nievinavataści — idealny kaktejl dla hłybokaha psichałahičnaha kino. A partnioram Łoŭrens na placoŭcy staŭ Robiert Pacinsan, zorka «Źmiarkańnia» — padletkavaha chita z nulavych pra vampirskaje kachańnie. 

U apošnija hady Pacinsan vybiraje prajekty nie dla ŭsich: naprykład, fantastyčnuju čornuju kamiedyju «Miki 17» ci filmy Krystafiera Nołana, u jakoha jon źniaŭsia ŭ «Dovadzie» i da jakoha viarnuŭsia dziela ŭdziełu ŭ «Adysiei». Nie dziva, što jamu spadabaŭsia scenar «Pamry, majo kachańnie».

Łoŭrens i Pacinsan uvasablajuć maładuju paru. Ich hieroi, Hrejs i Džeksan, pierabirajucca z šumnaha Ńju-Jorka ŭ štat Mantana. Jany sielacca ŭ domie na krai lesa, jaki dastaŭsia Džeksanu ŭ spadčynu, i płanujuć sabie cichaje žyćcio: Hrejs, piśmieńnica, dumaje napisać raman, a Džeksan — zajmacca muzykaj.

Pavialičyć

Ale ŭ ich źjaŭlajecca dzicia, i heta pieravaročvaje ŭsie płany. Paśla rodaŭ Hrejs pahružajecca ŭ ciažkuju depresiju. Jaje žyćcio šeraje i adzinokaje, jaje mužčyna pakidaje jaje nadoŭha dziela pracy, a kali viartajecca, jašče bolš uskładniaje žyćcio — naprykład, prynosić dachaty šumnaha sabaku.

Hrejs adčuvaje, što raniejšaje kachańnie niekudy źnikła. Razhubleny Džeksan nie viedaje, što rabić, i addalajecca ad žančyny, a jana sama krok za krokam zanurajecca hłybiej u pastku mientalnaj chvaroby. Zdajecca, adzinaja, chto razumieje stan Hrejs — jaje śviakroŭ Pem, ale i taja nie moža dahrukacca da žančyny. 

Premjera «Pamry, majo kachańnie» prajšła ŭ Kanach, i tam hety film acanili avacyjami. Adnak zvyčajnamu hledaču hladzieć hetu stužku moža być niaprosta. Reč nie tolki ŭ składanaj pabudovie siužeta sa šmatlikimi skačkami ŭ minułaje.

Pavialičyć

Stužka Lin Remsi — ekśpierymient, u jakim taja razmyvaje miežy pamiž realnaściu i fantazijami chvoraha rozumu. Les u połymi, tajamničy bajkier, jaki pieraśleduje Hrejs, sustreča z čornym kaniom — składana skazać, što z hetaha było nasamreč, a što — talenavita ŭplecienyja ŭ scenar mietafary psichałahičnaha kryzisu, dzie skančvajecca čałaviečaje i pačynajecca žyviolnaje.

Dženifier Łoŭrens za hetuju rolu ŭžo praročać piatuju ŭ jaje žyćci naminacyju na «Oskar».

Hieroj Robierta Pacinsana i blizka nie taki jarki, ale jon dazvalaje Łoŭrens raskryvacca i daje ŭ supracy ź joj tuju chimiju, bieź jakoj hetaja historyja była b niemahčymaja.

Remsi paźbiahaje ŭ filmie dyjahnazu «postrodavaja depresija», za jaki čaplalisia šmatlikija krytyki, i časam namiakaje, što karani chvaroby Hrejs lažać u jaje raniejšym žyćci. I heta dazvalaje rabić kino nie pra kankretny dyjahnaz, a daśledavać u im samu źjavu varjactva i toj vialiki bol, jaki za im staić.

Pavialičyć

Heta jašče adna z pryčyn, čamu hladzieć stužku niekamfortna, bo jana — pra sutyknieńnie z čužym bolem, ź jakim nie nadta šmat i zrobiš i pra jaki, pra hety žanočy bol, nie tak časta kažuć na ekranach.

Zastajecca adno — nie advaročvacca i prapuścić toj bol praź siabie.

• 7
• 1
• 0
• 8
• 1
• 0
• 0
• 0