Участковыя звоняць і тым, хто ў краіне, і тым, хто за мяжой.
Дальнабойшчык, які ўжо некалькі гадоў працуе ў Германіі, кажа, што месяцы два таму яго вышуквалі з РАУС.
«Маю тэлефон з роўмінгам, таму з міліцыі дазваніліся да мяне, спыталі, дзе я і чаму не працую», — згадвае мужчына.
Са слоў дальнабойшчыка, ён патлумачыў, што афіцыйна працуе ў Германіі, а ў Беларусі бывае рэдка.
«Міліцыянер выслухаў і сказаў, што пазначыў сабе, што я працую за мяжой. Іншых пытанняў у яго не было».
Іншы суразмоўца, які ўжо каля трох гадоў жыве ў Польшчы, расказаў, што цікавіцца ім пачалі толькі пасля таго, як ён змяніў прапіску з вялікага горада, у якім жыў да эміграцыі, на родны райцэнтр.
«Прыблізна праз два месяцы пасля змены прапіскі прыйшоў ліст з цэнтра занятасці. Паколькі я быў у Польшчы, то маці сама схадзіла туды і пацікавілася, што яны ад мяне хочуць», — згадвае суразмоўца.
У маці пыталіся, чаму сын нідзе не працуе і дзе фактычна пражывае.
«Там супакоілі, што гэта стандартная працэдура, бо прыйшоў загад зверху, каб высветліць, чым займаюцца і дзе жывуць тыя, хто зарэгістраваны ў горадзе. З маці ўзялі тлумачэнне, занатавалі сабе, што я жыву і працую ў Польшчы».
Мужчына, які жыве ў Беларусі, але нідзе афіцыйна не працуе ўжо даволі працяглы час, кажа, што спачатку па адрасе прыходзілі павесткі з міліцыі.
«Паколькі я там не жыву, то пачалі вызваньваць па тэлефоне, запрасілі прыйсці ў РАУС, а там ужо выдалі павестку з'явіцца ў прызначаны час у мясцовы выканкам па месцы прапіскі».
У выканкаме давялося пачакаць, пакуль дайшла ягоная чарга ісці на гутарку.
Народу было шмат, частка з тых, каго таксама выклікалі на прафілактычную размову, вялі відавочна асацыяльны лад жыцця.
«Апроч кароткай лекцыі пра тое, чаму кожны павінен працаваць, спыталі, чаму не працую і на якія грошы жыву. Я патлумачыў, што маю састарэлых бацькоў, за якімі патрэбны догляд, таму цяпер працаваць не атрымліваецца. Але мне ўсё адно параілі шукаць працу і звярнуцца ў цэнтр занятасці, бо інакш нібыта хутка давядзецца больш плаціць за камунальныя паслугі», — згадвае мужчына.
Мінчанка, якая пасля звальнення з IT-кампаніі ўзяла перапынак і не працавала доўгі час, таксама сутыкнулася з інтарэсам з боку ўчастковага. Той запрасіў на размову, дзе выдаў накіраванне ў цэнтр занятасці. У цэнтры занятасці паказалі, якія ў іх ёсць вакансіі, і спыталі, ці трэба дапамога ў пошуку працы. Больш дзяўчыну па гэтым пытанні не турбавалі.
Жанчына, якая ўжо чатыры гады жыве за мяжой, расказала, што па месцы прапіскі яе ўпершыню за ўсе гады шукалі гэтай вясной.
«Маці званіў участковы, цікавіўся, дзе я і ці працую. Калі сказалі, што жыву і працую за мяжой, то больш не пыталіся».
Таксама сярод апытаных намі хапае тых, хто па 3‑5 гадоў пражывае за мяжой, але іх месцазнаходжаннем, як і месцам працы органы ў Беларусі не цікавіліся.
Пры гэтым адзін з суразмоўцаў адзначыў, што нядаўна па месцы прапіскі прыходзілі прадстаўнікі школы, да якой яны тэрытарыяльна адносяцца.
«Спыталі, чаму дзіця не ходзіць у школу, запісалі, што жыве разам з бацькамі за мяжой і там ужо не першы год ходзіць у школу. На пытанне, чаму іх гэта не цікавіла ў папярэднія гады, адказалі, што раней закона, які абавязвае вучыцца ў Беларусі, не было, таму і не хадзілі», — распавяла бабуля вучня, які жыве і вучыцца за мяжой.
Разам з тым, вядомы выпадкі, калі незанятых у эканоміцы грамадзян каралі за няяўку на прафілактычныя мерапрыемствы.
Што змянілася для «дармаедаў» з 1 кастрычніка?
Раней, калі ў кватэры, дзе жыве непрацуючы ўласнік, былі прапісаныя іншыя людзі, павышаны каэфіцыент прымяняўся толькі да часткі жыллёва-камунальных плацяжоў (плошча прапарцыйна дзялілася на ўсіх жыхароў).
Па новых правілах нават калі ў кватэры, апроч беспрацоўнага ўласніка, прапісаныя іншыя людзі, павышаны тарыф будзе дзейнічаць на ўсю плошчу кватэры і на ўсе камунальныя паслугі.
Цяпер чытаюць
Мінімум 314 беларусаў загінулі ва Украіне, ваюючы за Расію. Сталі вядомыя імёны. Ад вярбоўкі да смерці праходзіць у сярэднім паўгода18
Мінімум 314 беларусаў загінулі ва Украіне, ваюючы за Расію. Сталі вядомыя імёны. Ад вярбоўкі да смерці праходзіць у сярэднім паўгода
«Пераапрануўся ў амапаўца і дырыжыраваў чорнай дубінкай». Адзін з заснавальнікаў «Вольнага хору» — пра акцыі ў гандлёвых цэнтрах у 2020‑м і працу ў філармоніі ў Літве55
Каментары