Наталля Пінчук ноччу 14 снежня прыляцела з Осла ў Літву. У Віленскім аэрапорце яе сустракаў муж — нобелеўскі лаўрэат Алесь Бяляцкі — і журналісты «Свабоды».
Алесь расказаў, што пасля вызвалення ён пазваніў жонцы з тэлефона амерыканскіх дыпламатаў, якія суправаджалі вызваленых вязняў.
Наталля Пінчук расказала, што гэтага званка чакала: «Усе чакалі, проста ўжо здавалася, што павінна адбыцца гэта ўсё».
Наталля кажа, што ніякіх планаў на будучыню пакуль не мае. «Я прывыкла жыць адным днём пакуль што, так што, мабыць, пакуль гэта звычка доўга не будзе праходзіць. Будзе дзень, будзе жыццё — пабачым», — кажа яна.
Алесь Бяляцкі распавёў, што з зоны з жонкай кепска атрымлівалася падтрымліваць сувязь.
«Часам месяцамі ў нас не было ніякага кантакту, таму што вось за гэты год, за 25‑ы [год], я атрымаў толькі адзін ліст ад жонкі, а маіх яна ўвогуле ніводнага не атрымала. Ніводнага ліста за ўвесь час», — кажа ён.
Але, расказвае Бяляцкі, заўсёды знаходзіліся людзі, якім ён давяраў, даваў нумар тэлефона, якія звязваліся з жонкай і, прынамсі, размаўлялі, расказвалі, як там у яго сітуацыя, як справы.
«Зараз з гэтым лягчэй у параўнанні з мінулым тэрмінам, калі я сядзеў, таму што багата палітзняволеных, і можна, ну, даволі лёгка было знаходзіць людзей, якія гатовыя былі дапамагаць, якія самі былі палітычныя зняволеныя», — кажа ён.
Бяляцкі кажа, што, на жаль, некаторыя сябры — Валянцін Стэфановіч — працягваюць яшчэ чакаць, знаходзяцца яшчэ ў зняволенні.
«Але я думаю, што вось сённяшняе вызваленне дае добрыя спадзяванні на тое, што і іншыя палітзняволеныя, беларускія палітзняволеныя апынуцца на волі», — кажа ён.
Цяпер чытаюць
Што Бабарыка і Калеснікава адказалі на пытанні пра вайну20
Каментары