Błohierka Asia Papłaŭskaja viadzie sajt, na jakim, aproč inšaha, piša ahlady pryhožych kaściołaŭ Biełarusi. Ale apošnim časam u jaje sacyjalnych sietkach stała źjaŭlacca šmat fota z manachiniami i razvažańniaŭ pra vieru.
«Usie darohi viaduć da Boha. I čym vaš šlach bolš pakručasty i ŭchabisty, čym bolš vy pakutavali i čym u bolšaj ciemry žyli, tym bolš jarkim budzie dla vas Jaho śviatło.
«Jak škada, Boža, što ja tak doŭha — 15 hod — žyła bieź Ciabie», — havaryła ja raniej.
«Jakoje ščaście, što ja pryjšła mienavita taki — ciažki i ciomny — šlach. Kab zaraz bačyć usiu tvaju pryhažość i miłasernaść», — upeŭniena ja zaraz», — piša błohierka ŭ adnym sa svaich pastoŭ.
«Naša Niva» spytała ŭ błohierki: niaŭžo jana syšła ŭ manastyr?
— Mahčyma. Mahčyma, razdumvaju pra heta ci pajšła, — adkazała Asia Papłaŭskaja.
«NN»: Čamu? Što vas padšturchnuła?
— Viedacie, ja b nie chacieła pra heta hutaryć z žurnalistami, heta vielmi intymnaja, asabistaja sprava. Ja bierahu svoj spakoj i svajo pryvatnaje žyćcio.
Miž inšym na staroncy błohierki staić abrevijatura SJE — Kanhrehacyi siaścior słužak Jezusa ŭ Jeŭcharystyi (heta nazva žanočaj katalickaj manaskaj supolnaści).
A ŭ instahramie minskaha kaścioła Śviatoha Rocha napisana, što Asia, jakaja viała sacsietki kaścioła, bolš nie zmoža hetym zajmacca, bo jaje «čakaje novaje žyćcio».
Kamientary