Možna spračacca pra toje, nakolki realnaja pahroza niezaležnaści Biełarusi prosta zaraz, ale pytańni zahadkavaj «intehracyi» abmiarkoŭvaje ŭsio hramadstva. Ci ŭdasca Łukašenku znoŭ pierachitryć Rasiju? Ci dziaržava padzie achviaraj ekanamičnaha šantažu?
Adkazu nie viedaje nichto, tym nie mienš, sklikać ludziej na Płošču, kab jany publična vykazalisia, rašyŭsia tolki Pavieł Sieviaryniec.
Hetaha nie zrabili salidnyja apazicyjnyja palityki, bo nie było času — u ich prahramie była zapłanavanaja pajezdka ŭ Tbilisi, dalej u Brusel.
Hetaha nie zrabili modnyja moładzievyja aktyvisty, bo tak, jak Sieviaryniec, rabić niamodna. A prydumać svoj modny pikiet jany čamuści nie rašylisia.
Hetaha nie zrabili i žurnalisty, jak Mustafa Najem va Ukrainie ŭ 2013 hodzie — my ž zaŭsiody apraŭdvajem siabie tym, što nibyta staim nad schvatkaj.
Dyj kamu, urešcie, achvota iści na sutki na Novy hod?
Kaniečnie, Sieviaryniec nie skoknuŭ vyšej za hałavu. Jon zładziŭ roŭna taki pratest tak, jak umieje — z prościeńkim mitynham z adnym miehafonam, z abaviazkovaj malitvaj, jakaja mnohim padajecca nie da miesca, i chadžeńniem pa Minsku biez kančatkovaha punkta pryznačeńnia. Adzinaja niespadziavanka — rašučy pachod da rasijskaj ambasady, što stała navinoj dnia va ŭsich rasijskich ŚMI.
Za takija ž pratesty, tolki maštabniejšyja, Sieviaryniec užo dva razy źjeździŭ na «chimiju», ale jaho heta nie spyniła — i nie spynić. Jon ščyra vieryć, što za im Božaja siła. Sieviaryniec, nie vahajučysia, pracytuje milicyjantu, jaki jaho zatrymlivaje, niešta ź Biblii.
U hetym i siła Sieviarynca, i jaho słabaść. Jon nie schilny da kampramisaŭ ni sa svaimi, ni z čužymi. Hatovy adkryć druhi front i abviaścić kryžovy pachod suprać prychilnikaŭ ŁHBT u PEN-centry.
A paplečniki pa apazicyi aściarožna kažuć za śpinami: jak by nam na prezidenckija vybary padabrać inšaha adzinaha kandydata — bo hety zanadta prostaliniejny, a nam by kaho hančarykavataha…
Ale Sieviaryniec taki, jaki jość. Inšy b nie klikaŭ ludziej na Płošču, a spadziavaŭsia, što heta za jaho zrobiać astatnija.
Naturalna, što nie kožny bačyć siabie na barykadach. Adna z alternatyvaŭ dla takich ludziej — šlach aśvietnictva. U hetaj śfiery za apošnija hady zaźziała novaja zorka. Heta siastra Paŭła Sieviarynca, Hanna Sieviaryniec.
Jana pracuje nastaŭnicaj ruskaj movy — i daje dzieciam bliskučyja viedy, siarod jaje vučniaŭ pieramožcy konkursaŭ i alimpijad. Pry hetym jana paśpiavaje pisać knihi pa biełaruskaj litaratury — za apošni čas źjavilisia daśledavańni pra Uładzimira Duboŭku i Piatra Hlebku, a jašče piša svaje ramany, vyjšli «Dzień śviatoha Patryka» i «Haścinica «Bielhija».
U dadatak da taho Hanna Sieviaryniec stała «influensieram». Hetym anhlijskim słovam (ad influence — upłyvać) nazyvajuć papularnych hramadskich dziejačaŭ, jakija stali lidarami dumak u internecie. Jaje dopisy na lubyja temy — vychavańnie dziaciej, stan adukacyi, — źbirajuć sotni łajkaŭ i repostaŭ.
Pryčym bolšaść jaje «kaleh» pa internet-papularnaści — učarašnija studenty, jakija pracujuć pieradusim na adnahodkaŭ. A Hanna Sieviaryniec zmahła stać hołasam biełarusaŭ siaredniaha vieku.
Hanna Sieviarianiec — nie tolki fiłołah. Kali siamji spatrebilisia hrošy, atrymała ekanamičnuju adukacyju i zrabiła karjeru ŭ handlovaj kampanii. «Ja i siońnia hladžu na hruzavuju mašynu i mahu schodu skazać, kolki ton jana padymie. Ja viedaju, kolki ŭ jaje ŭvojdzie tualetnaj papiery, a kolki — ahurkoŭ. Viedaju, kolki jana budzie jechać da Bresta, a kolki — da Žłobina. Usiu ž Biełaruś abjeździła, usio pieramierała», — kazała jana ŭ intervju «Našaj Nivie». A zarabiŭšy na kvateru, jana viarnułasia ŭ adukacyju, kab dapamahčy raskrycca dziasiatkam i sotniam svaich vučniaŭ.
Pavieł i Hanna Sieviaryncy paśpiavajuć tak šmat, bo za ich plačami staić vialikaja družnaja siamja. Baćki Taćciana i Kastuś Sieviaryncy, žonka Paŭła Volha, siastra Darja ź siamjoju, muž Hanny dapamahajuć i padtrymlivajuć adzin adnaho.
Hetaje spałučeńnie — samaachviarnaha adstojvańnia niezaležnaści Paŭłam Sieviaryncam i aśvietnickaj pracy Hanny Sieviaryniec, jakoje nievierahodnym čynam skłałasia ŭ adnoj siamji, «Naša Niva» ličyć vartym zvańnia Ludziej hoda.
Kamientary