Žančynu nie puścili ŭ restaran «Pajedziem, pajadzim» ź dziciom, jakoje zasnuła ŭ vazku

Čytačka: «Śpiačaje ŭ vazku dzicia prapanavali pakinuć kala terasy»

U restaran «Pajedziem pajadzim» Hanna z adnahadovym synam adpravilisia ŭ minułuju piatnicu. Čytačka raspaviała, što vybar miesca byŭ nievypadkovym: vakoł jość terytoryja dla prahułak ź dziciom, a jašče zručnyja darožki, dzie možna pakatać vazok.

— Jak tolki pryjšli, administratar raźmiaściła nas na letniaj terasie, stolik vybirała taksama jana. I papiaredziła: va ŭstanovu nielha z vazkom. Mianie heta trochi ździviła. Małoje dzicia: siadzieć jeści ŭ dziciačym kreśle zmoža, a voś spać siedziačy ŭ im — dakładna nie.

Ja paprasiła pastavić vazok pobač sa stolikam, nie ŭ prachodzie, dzie nikomu nie pieraškadžaje. U nas kampaktny prahułačny vazok, nie zajmaje šmat miesca. Ale arhumienty nie padziejničali, administratar skazała — nie. Kab pakinuć vazok z saboj, ja paprasiła pierasadzić nas na vulicu pad navies. Minułym letam, kali dziciaci było paru miesiacaŭ, my ŭžo byli tam. Administratar adkazała, što navies nie pracuje (ale ciaham viečara ŭ vyniku tam usio ž raźmiaščali ludziej). Ja pahadziłasia nie brać vazok i pakinuła na vulicy, kala terasy.

Chłopčyku, pavodle słoŭ mamy, prynieśli dziciačaje kresła. Pakarmiŭšy syna, Hanna kala paŭtary hadziny aktyŭna hulała ź im na vulicy, zatym dzicia zachacieła spać. Dziaŭčyna pakłała jaho ŭ vazok i katała pa terytoryi, pakul jon nie zasnuŭ.

— Razam z vazkom ja pajšła jeści druhuju stravu, jakaja ŭžo astyła. I, viadoma, śpiačaje [u vazku] dzicia pastaviła pobač z saboj, kala stolika.

I tut pačałosia samaje «cikavaje». Padyšła administratar i paprasiła mianie prybrać vazok. Ja skazała, što ŭ im śpić dzicia. Mnie adkazali, što ja mahu pakinuć jaho na vulicy kala terasy (adnahadovamu być adnamu!) — ja admoviłasia.

Aficyjant nastojvała, što vazok treba prybrać, jany ŭ ich zabaronienyja, što heta dla ich niebiaśpiečna i aficyjanty mohuć pierakulić talerki. Ja skazała, što budu ź im, i spytała, jak mnie jeści maju stravu — «z talerkaj na vulicy»?

Administratar adkazała, što nas za stałom šmat (troje), možam jeści pa čarzie, i niechta pabudzie ź dziciom na vulicy. U mianie adnahadovy syn, jaki jašče na hrudnym hadavańni, a mianie paprasili addać jaho kaleham, kab pajeści.

Adzin z naviedvalnikaŭ, ź jakim pryjšła Hanna, zadaŭ udakładniajučaje pytańnie nakont zabarony. Na heta było skazana, što na ŭvachodzie jość adpaviedny značok.

Pavialičyć

Na hetym historyja nie skončyłasia. Hanna spytała, što budzie, kali jana admovicca vykonvać patrabavańnie prybrać kalasku sa śpiačym dziciom z terasy?

— Nam adkazali, što vykličuć achovu. My spytali, jak heta budzie vyhladać? Achoŭnik «vyviedzie» razam z vazkom i śpiačym u joj dziciom? — ździŭlajecca minčanka.

— Paśla sprečak nas usio ž pierasadzili za stolik u pačatku terasy. I mały ščaśliva spaŭ jašče chvilin sorak pobač sa mnoj.

Niahledziačy na toje, što ŭ vyniku situacyja vyrašyłasia, čytačka zadajecca pytańniem: čym abhruntavana takaja zabarona?

— Ci spraviadliva maładym mamam u dekrecie, z novanarodžanymi dziećmi i hadavasikami, jakija i tak znachodziacca va ŭraźlivym stanoviščy i abmiežavańniach 24/7, abmiažoŭvać naviedvańnie ŭstanovy, tamu što małyja dzieci nie mohuć znachodzicca biez vazka? Jak heta možna zabaranić? Heta jak čałavieku ź invalidnaściu zabaranić być bieź invalidnaha vazka, bo heta niebiaśpiečna dla aficyjantaŭ.

Žurnalist Onlíner źviazaŭsia z pradstaŭnikami restarana, adnak tam ad kamientaryjaŭ admovilisia. 

Ci heta zakonna? Kamientar jurysta

Pa kamientar nakont zabarony na naviedvańnie abjektaŭ hramadskaha charčavańnia ź dziećmi ŭ kalaskach žurnalisty źviarnulisia da jurysta Ivana Rajkieviča.

— Dziaŭčyna pravilna praviała anałohiju pamiž maleńkimi dziećmi i invalidami, z punktu hledžańnia taho, što ni adny, ni druhija nie mohuć samastojna siabie absłuhoŭvać biez starońniaj dapamohi. Ustalavać praviły va ŭstanovie, jakija zabaraniali b naviedvańnie abjektaŭ hramadskaha charčavańnia ludziam u invalidnych kalaskach abo ŭ dziciačych vazkach, — ustanova nie maje prava. Punkt 37 Praviłaŭ prodažu asobnych vidaŭ tavaraŭ i ažyćciaŭleńnia hramadskaha charčavańnia dazvalaje pradaŭcu samastojna vyznačać praviły pavodzinaŭ pakupnikoŭ u abjektach hramadskaha charčavańnia, adnak jany nie pavinny supiarečyć zakanadaŭstvu.

Juryst padkreślivaje: unutranyja praviły restarana ŭ dadzienym vypadku supiarečać inšym normam zakanadaŭstva.

— Prapanovu rabotnika ŭstanovy hramadskaha charčavańnia pakinuć dzicia biez nahladu na vulicy, a samim u hety čas charčavacca ŭ ich ustanovie, nielha ličyć adpaviednaj ni zakanadaŭstvu ŭ halinie abarony pravoŭ spažyŭcoŭ, ni normam u halinie vykanańnia abaviazkaŭ baćkoŭ, ustanoŭlenym Kodeksam Respubliki Biełaruś ab šlubie i siamji, a taksama Zakonam Respubliki Biełaruś «Ab pravach dziciaci». U paznačanaj situacyi ja rekamienduju źviarnucca ŭ administracyju pa miescy znachodžańnia abjekta hramadskaha charčavańnia z prośbaj nakiravać vykanaŭcu pradpisańnie ab spynieńni parušeńnia pravoŭ spažyŭcoŭ u ramkach art. 43 Zakona Respubliki Biełaruś «Ab abaronie pravoŭ spažyŭcoŭ».

• 3
• 0
• 1
• 7
• 1
• 0
• 0
• 0