U Minsku žančyna nasiła korm hałubam cełymi viodrami. Jaje aštrafavali
Žycharku minskaha mikrarajona Sucharava aštrafavali za toje, što jana karmiła hałuboŭ kala šmatpaviarchovych damoŭ. Jaje dziejańni nie spadabalisia susiedziam, jakija paskardzilisia ŭ ŽES — žančyna raskidała ziernie i inšy korm u dvarach i na zialonych zonach, što pryvodziła da zabrudžvańnia terytoryi, pišuć «Minsk-Naviny».
Spačatku žančynu papiaredžvali, ale jana nie spyniłasia — naadvarot, pačała prynosić korm cełymi viodrami. U vyniku jaje aštrafavali pavodle artykuła 22.12 Kodeksa ab administracyjnych pravaparušeńniach. Ale i paśla hetaha jana praciahvała karmić ptušak.
Susiedzi skłali kalektyŭnuju skarhu, i paśla pravierki kamunalniki znoŭ pryciahnuli žančynu da adkaznaści. Žančyna patłumačyła, što čuła na carkoŭnaj słužbie pra toje, što ptuški — heta «praciah dušy», a tamu ich treba karmić. Jana śćviardžała, što nie dumała pra niehatyŭnyja nastupstvy svaich dziejańniaŭ.
Paźniej žančyna abiacała bolš nie karmić ptušak kala damoŭ, ale ŭžo ŭ červieni znoŭ pačała heta rabić — praŭda, mienšymi abjomami i ŭ inšy čas sutak. Śviedki kažuć, što jana rabiła heta ranicaj abo ŭviečary.
ŽES arhanizavaŭ sustreču z udziełam abodvuch bakoŭ, padčas jaje žančyna paviedamiła, što ciapier płanuje karmić ptušak u inšych miescach, dalej ad žylla — naprykład, kala MKAD.
Pa słovach administracyi Frunzienskaha rajona, novych skarhaŭ pakul nie pastupała, ale kali jany źjaviacca, spravu znoŭ buduć razhladać.
Kamientary