Аляксандр Лукашэнка даў вялікае інтэрв'ю першаму намесніку генеральнага дырэктара ТАСС Міхаілу Гусману. Прыводзім некаторыя вытрымкі з яго.
Пра Колю
Распавядаючы пра малодшага сына, Аляксандр Лукашэнка растлумачыў, чаму больш не возіць яго з сабой. «Ён 172 сантыметры ўжо, і я яго за руку ўжо вадзіць не магу, гэта ўжо іншы чалавек. [Кажуць]: вось яго няма побач, там нешта з ім здарылася… Ды нічога не здарылася, ён у школе.
— А ці ёсць нейкія планы па жыцці, кім ён хоча быць, якой прафесіі? Таму што, з аднаго боку, нібыта і фартэпіяна, з другога боку, хакей, з трэцяй — я ведаю, нават мастацкая самадзейнасць (нейкія спектаклі яны робяць), вось як вы думаеце?
— Спектаклі робяць для дома-інтэрната — старыя ў іх, чалавек 200.
— Яны імі апякуюцца?
— Так. Ён імі апякуецца, але падцягнуў сюды свой клас, а потым і школу зацягнуў. Я невымоўна быў рады гэтаму. Ён бульбу ім увосень вязе туды з агарода, вось з таго агарода, на якім мы былі. Кавуны пачалі вырошчваць — ён вязе туды, прытым тонамі ўжо.
— Прыходзіць бацька дахаты: «Коля, а дзе бульба?» — «Я яе аддаў».
— Не, гэта не праблема. Мы вырошчваем, нам жа трэба мала, тым больш я ж не ем бульбы практычна, нам два мяхі бульбы хапае на нашу сям'ю маленькую, і тое яшчэ застаецца, і мы з задавальненнем аддаём гэта людзям. І я далучаюся, гэта ж сын прэзідэнта ўсё-такі.
Вось усе заперажывалі: ай-яй-яй, гэта ж прынц наследны, гэта ж Лукашэнка яго рыхтуе… Слухай, ну гэта ідыятызм… У нас не раней за 35 гадоў ты можаш стаць прэзідэнтам. Гэта што, я яшчэ 20 гадоў павінен быць прэзідэнтам?! Але ж я не дажыву да гэтага, пакуль Коля будзе прэзідэнтам…
[…]
Я не хачу, каб ён пасля мяне быў прэзідэнтам. Гэта ўжо ў краіне павінна нешта надзвычайнае адбыцца, каб пасля мяне адразу стаў нават старэйшы сын, здольны, разумны хлопец, дасведчаны ўжо, больш за 40 гадоў, каб ён стаў прэзідэнтам. У нас няма ў сям'і гэтага, разумееце, мы не пануем, бацька іхні не пануе, ён служыць. А гэта вялікая розніца. Адна справа — панаваць, а іншая — служыць. Служыць цяжка, і яны бачаць гэтую ношу, якую мне даводзіцца цягнуць. І яны бачаць усе недахопы гэтага. І мой малы, меншы, гэта ж разумее ўсё. Я пытаюся: «Коля, чым будзем займацца, калі вырасцем?» — «Толькі не тваёй працай». Ведаеш, вось так вось, праз губу.
[…]
А кім ён будзе, ні ён не ведае яшчэ, ні я. Але шчыра скажу, я хачу, каб ён вырас без гэтых недахопаў, на якія сёння многія маладыя людзі пакутуюць, і каб у жыцці быў запатрабаваны. Таму я яго шпігую спортам і музыкай, каб ён грузіўся, як мае быць.
Калі я накасіў травы (і ён гэта ўмее рабіць, ты ведаеш), ён прыязджае са сваім прымацаваным, у яго ад'ютант ёсць, на грузавым аўтамабілі, яны загружаюць гэтую траву і вязуць у дапаможную гаспадарку карміць кароў. А потым малако і малочныя прадукты адсюль жа вязуць старым. Я хачу, каб ён быў чалавекам. Чалавекам. Усё.
Пра дыету
— Аляксандр Рыгоравіч, […] дайце параду, як такую форму трымаць, таму што ўсё ж такі, напэўна, кіраўнік дзяржавы вельмі заняты чалавек? Што, акрамя хакея? Бо 10 кіло толькі з клюшкай не скінеш.
— 13 кг я скінуў. Літаральна з сакавіка.
— Вы нават не ведаеце, якую хвалю зайздрасці ва мне цяпер паднялі.
— Усё вельмі проста. Я не буду вам расказваць, як цяпер усё на ўсіх каналах, і ў нас, і ў вас. Формула гэтая вельмі простая: есці ўмерана, пажадана не менш як чатыры разы, задоўга да сну (хоць бы за тры гадзіны). Але і гэта не галоўнае. Ты можаш і шмат есці, але ты павінен шмат фізічна працаваць, каб гэта спаліць, асабліва калі табе ўжо не 20 гадоў, калі ўсё перагарае. Шмат працаваць фізічна, калі шмат ясі. Мала ясі — менш працаваць. Вось гэта простая формула. Але салодкае, мучное і бульба…
— Як не есці салодкае?! Вось вы даяце прэзідэнцкія цукеркі, ну як?!
— Дык я ж не сказаў не есці.
— А як?
— Ты можаш тры цукеркі з'есці. А можаш з'есці цяпер усё, што тут ляжыць, але тады трэба ісці ў хакей гуляць тры гадзіны.
— Але яны ж смачныя.
— Смачныя. І бульба ў нас смачная, але я адзін раз на тыдзень ем бульбу. (Смяецца.)
— Толькі раз на тыдзень?
— Адзін раз: ці дранікі, ці бульбу. Але калі два, то трэба ў два разы потым адпрацоўваць гэтую справу. Што тычыцца салодкага. Я ласун, я ж не п'ю і не палю, таму я ласун. І не думаў, што змагу ўстрымлівацца ад салодкага. Але змог. Я толькі ў хакейны дзень, перад хакеем, магу цукерку з'есці. Устрымліваюся ад салодкага і, вядома, мучнога.
Зноў жа гэта класіка, усе так кажуць, і гэта праўда. Можаш есці ўсё, але не змешвай мяса з бульбай, можаш есці шмат салодкага, але, адпаведна, ты павінен больш тады працаваць фізічна.
А ў нас разумовая праца: табе даводзіцца шмат сядзець на працы і мне, і часам часу няма. Пяць гадзін, як спартовец, трэніравацца — ну няма такой магчымасці. Тады трэба абмяжоўваць сябе ў ежы.
Вось і ўсё. Я таксама, бывае, паехаў кудысьці, тры дні, а гэта ўжо не звычайнае жыццё, як тут: раніцай прачнуўся, зарадку зрабіў, на працу паехаў ці ты працуеш у загараднай рэзідэнцыі, потым вечарам ідзеш і трэніруешся (або косіш, або сячэш, або бегаеш ў хакей) — кожны дзень дзве-тры гадзіны. Знайсці можна заўсёды. Ад усяго адмаўляйся, але знайдзі. Чым больш ясі, тым больш працуй. І абмежаванні павінны быць.
Для мяне гэта было складана. Пачалося, я магу расказаць, з Мядзведзева. З Дзмітрыем Анатольевічам сустрэліся, я кажу: «Вось спрабую скінуць кілаграмы». У Сочы сядзім, ён кажа: «Калі хочаш, я табе свой рэцэпт дам». — «Які?» — «Еш усё, што хочаш, але акрамя бульбы, салодкага і мучнога! А я кажу: «А выпіваюць, гэта шкодна …» — «Так, шкодна, і гарэлка шкодна, і віно шкодна, калі шмат ясі. А так, — кажа, — там, дзе несалодкія віны, пі, нават гарэлку пі». Ён есць тлустае і іншае, але выключыў мучное, салодкае, тарты ўсякія і бульбу.
Я думаю, ён не пакрыўдзіцца за тое, што я яго дыету распавёў?
— Не, гэта рэцэпт. Але з нагоды шкоды, ведаеце, у мяне тата быў доктар, ён неяк аднаму свайму пацыенту казаў: «Гэта шкодна, гэта шкодна». Той кажа: «Доктар, жыць шкодна, ад гэтага і паміраюць».
— Арганізму трэба ўсё, але трэба выбіраць. Я ж табе кажу, што я цукерку магу з'есці ў хакейны дзень, таму што на пляцоўцы гэта ўсё згарае. Ты выходзіш адтуль як выціснуты лімон, таму можаш напярэдадні з'есці і цукерку, і лыжку мёду высокакаларыйнага. Арганізм патрабуе, нельга яго пазбаўляць гэтага, нават бульбы, але ў гэты дзень ты павінен або касіць, або секчы, або гуляць у хакей.
Каментары