Не спыніліся рэпрэсіі, не зьмяніліся варункі выбараў, але трошкі адбылося штосьці і найперш — гэта поўны шухер наконт таго, што будзе зараз з Захадам. Кажа Віталь Сіліцкі.
Не спыніліся рэпрэсіі, не зьмяніліся варункі выбараў, але трошкі адбылося штосьці і найперш — гэта поўны шухер наконт таго, што будзе зараз з Захадам. Кажа Віталь Сіліцкі.
З аднаго боку, з боку Захаду, ёсьць пэўная палітычная замова на нармалізацыю адносінаў з афіцыйным Менскам. Зь іншага боку ўсё ж такі гэта яшчэ не дайшло да таго, што ў Беларусі будуць заплюшчваць вочы, як скажам у Азербайджане з-за нафта-газавых спраў. Таму будзе абраны шлях пошуку нейкага мінімальнага адзінага назоўніка, каб знайсьці нейкую глебу для далейшага дыялёгу. І гэта можа быць менавіта такая абцякальная фармулёўка, што выбары недэмакратычныя, але прагрэс ёсьць. І ўлада ў пэўным сэнсе на гэта папрацавала, асабліва зрабіўшы добрую карцінку для замежных назіральнікаў, хаця, вядома, яны не тупыя і цудоўна бачаць, што ёсьць агітацыйныя матэрыялы ў гатэлях і іх няма на вуліцах, цудоўна разьбіраюцца ў датэрміновым галасаваньні, ва ўсіх іншых аспэктах, але ж ведаеце, тут ёсьць і геапалітычныя чыньнікі, і ёсьць проста стомленасьць ад Беларусі. І таму проста тыя ж самыя людзі ў тых жа самых умовах зараз зараджаны на пошук кампрамісу і на пошук нейкіх, хоць нейкіх, мінімальных варункаў для дыялёгу.
Для апазыцыі цяпер выклік — мяняюцца варункі. Памятаю, калісьці Паша Севярынец неяк у сэрцах кінуў апазыцыі: «Вы выбірайце паміж сабой — вы змагары ці ахвяры?» І тут сапраўды трэба зрабіць гэты выбар, бо мне здаецца, што апазыцыя спасавала акурат у тых варунках, калі палітычны клімат у краіне трошкі палепшыўся. Не спыніліся рэпрэсіі, не зьмяніліся варункі выбараў, але трошкі адбылося штосьці і найперш — гэта поўны шухер наконт таго, што будзе зараз з Захадам. І тут высьвятляецца, што апазыцыя ў асноўным замежнапалітычны гулец, а ня ўнутраны. Я тут не кажу пра шэраг вельмі актыўных і вельмі здатных маладых людзей, ня толькі маладых, якія спрабуюць выціснуць з гэтых выбараў апошняе. Гэта ёсьць, гэта кампанія таксама паказала, але ў цэлым у апазыцыі — крызіс жанру. Цяпер сытуацыя, калі Захад можа быць ня столькі прынцыповы, колкі прагматычны. Яно новае для апазыцыі і тут трэба ўжо пачынаць гуляць у іншую гульню.
Цяпер чытаюць
«Мінімальны заробак доктара ў Польшчы большы, чым я мела ў беларускім прыватным цэнтры». Доктарка Маркелава — пра працу ў польскай бальніцы і выраб натуральнай касметыкі1010
Каментары