А мо ўнукам? А вам так у дзяцінстве казалі? Хто так гаварыў? А як гэта па-расейску?
Што і як адказвалі менчукі — бачыце на відэа (спойлер: некаторым так казалі ў маленстве). Прыклады адказаў:
— Вы знаете, есть такие слова, которые невозможно даже перевести на русский язык, но которые пахнут молоком матери, родины, так что спасибо вам за это.
— Нет… Я из офицерской семьи, там не было деревень, бабушек. После войны сразу родилась, поэтому я таких слов вообще… только когда в школе училась, что-то вспоминается. А так мне такого никто никогда не говорил. Слёзы навернулись…
Вось так — маем зайздроснае моўнае багацьце. Але страчваем яго і праз гістарычныя павароты, і праз уласнае нядбальства.
У беларускай мове памяншальныя і эмацыйныя формы могуць мець ня толькі назоўнікі й прыметнікі (як у парах накшталт рака — рэчка, Пятрок — Петрачок, жвавы — жвавенькі, поўны — паўнюткі). Песьлівыя (ад песьціць; так казаў Ян Станкевіч) у нас бываюць нават дзеясловы, займеньнікі й выклічнікі.
Цяпер чытаюць
У беларусаў Польшчы былі прычыны не галасаваць за Тшаскоўскага31
Каментары