«Спытайце нарэшце, што яны хочуць за нашых людзей!» Гарбунова заклікала міжнародную супольнасць накіраваць экспертаў у калоніі
Прадстаўніца Аб’яднанага пераходнага кабінету ў сацыяльнай палітыцы Вольга Гарбунова, каментуючы смерць палітвязня Ігара Ледніка, заявіла пра неабходнасць умяшальніцтва міжнароднай супольнасці.
«Мы б’ем ва ўсе званы! Людзі паміраюць! Пятая нам вядомая смерць.
Чаму вы яшчэ не наведалі турмы рэжыму? Чаму яшчэ не накіравалі ў Беларусь экспертныя камісіі? Ці знойдзецца хтосьці сумленны і смелы, хто возьме трубку і пачне гэтую размову? Спытайце ў іх, нарэшце, што яны хочуць за нашых людзей, за палітзняволеных!» — напісала Вольга Гарбунова.
Яна звяртае ўвагу, што і дактары, і наглядчыкі, і пракуроры, і суддзі дакладна ведалі, што ён праз праблемы з сэрцам меў інваліднасць 2-й групы.
«Яны ведалі, што пасля перанесенай аперацыі на страўнікава-кішачным тракце палітвязень меў стому, да якой быў замацаваны адмысловы пакет. Яны ведалі. Але гэта не перашкодзіла ім спачатку змясціць ва ўмовы зняволення, а пасля і працяглы час утрымліваць у іх 63-гадовага мужчыну з цяжкімі захворваннямі. І за што ўтрымліваць! За нібыта паклёп у дачыненні да Лукашэнкі. Няўжо словы ‒ нават прамоўленыя ‒ могуць каштаваць чалавечага жыцця», — піша Гарбунова.
Яна звяртаецца да ўсіх датычных да зняволення Ледніка, як яна піша, — «турэмшчыкаў» рэжыму:
«Чым для вас быў небяспечны Ігар? Якую пагрозу для грамадства і вашай улады ён уяўляў? За што вы з яго здзекаваліся, не давалі нават нармальна прымаць душ? За што помсцілі? Не ўкладваецца ў галаве…».
Ігар Леднік стаў пятай вядомай ахвярай рэжыму Лукашэнкі ў зняволенні.
Што вядома пра памерлага палітвязня Ігара Ледніка
«Яны ваююць за сваё здароўе і сваё жыццё ў жахлівых умовах». Ціханоўская — пра смерць Ігара Ледніка
Былы палітвязень: Ігар Леднік казаў мне, што хутчэй за ўсё памрэ ў калоніі
Тры гады калоніі Ігару Ледніку прызначыла суддзя Таццяна Шоцік
У турме памёр палітвязень Ігар Леднік
Каментары
Неаднаразова запыталіся і неаднаразова быў атрыманы адказ - яны хочуць быць рабаўладальнікамі, каралямі, небажыцелямі. Яны хочуць краіну разам зь людзьмі ў прыватнай уласнасьці, каб тыя людзі проста былі іхнымі звычайнымі асабістымі рабамі, толькі і ўсяго. Захацеў памучыў, у турме ці яшчэ як. Захацеў - трахнуў. Карацей, жыць жыццё ў сваё задавальненне хочуць. Рабы абавязаныя гэтаму радавацца.
Яны нават згодныя не ўсё і адразу, а паступова - спачатку проста прызнаць іх нарэшце адзінай законнай уладай і ў любых пытаннях быць на іх баку - вяртаць зьбеглых прыгонных назад у хлеў, а далей яны ўжо самі.