«Бачу помсту за маю працу». Вольга Сямашка адрэагавала на расследаванне «НН» 

Вольга Сямашка пераконвае, што інфармацыя пра працу на спецслужбы яе мужа — гэта помста ёй.

«Гэта помста аднаго дэтэктыўнага агенцтва за маю прафесійную дзейнасць. Не могуць мне выбачыць «шпіёна», якога не было і якога не высылалі. А мы гэтага шпіёна знайшлі і апублікавалі інтэрв'ю з ім. І паралельна даказалі, што «дэтэктывы» трындзяць як дыхаюць», — піша яна.

Пра што гаворка? У 2023 годзе «Байпол» апублікаваў інфармацыю пра знаходжанне ў Польшчы грамадзяніна Беларусі Вячаслава Быстрова. Сцвярджалася, што гэты чалавек, за плячыма якога была процьма адсідак, працаваў у кампаніі «Ларыскор». Гэта юрыдычная асоба была створаная, каб плаціць грошы міліцэйскім стукачам і іншым асведамляльнікам — іх падсаджвалі ў камеры, каб яны выпытвалі інфармацыю ў людзей.

А вось Вольга Сямашка і яе Радыё Ўнэт заступіліся за Быстрова. Яны даводзілі, што Аляксандр Азараў і яго «Байпол» узвялі паклёп на чалавека з гаротным лёсам. «Не так даўно людзі Азарава зрабілі мне ін'екцыю, там былі гепатыт і іншыя інфекцыі», — такія легенды Быстроў расказваў Радыё Ўнэт. Сямашка верыла супрацоўніку «Ларыскора» і яго гісторыі пра тое, як людзі Азарава нібыта прымушалі яго выракчыся мусульманскай веры, якую ён прыняў. 

Таксама Сямашка лічыць, што гэтым расследаваннем ёй адпомсцілі за працу над журналісцкім этычным кодэксам (які, дарэчы, не падпісалі найбуйнейшыя беларускія СМІ — ні «Люстэрка», ні «Наша Ніва»).

Сямашка аспрэчвае, што заклікала да аўдыту фондаў, якія размяркоўвалі грошы пасля Марафону салідарнасці.

«Я, наадварот, казала, што гэта будзе канфлікт інтарэсаў, і дзейныя журналісты дакладна не павінны гэтым займацца», — пераконвае яна. І адразу ж прызнаецца, што ўзялася правяраць нават некалькі фондаў. У фондзе Razam уцечка насамрэч адбылася, а вось у іншым «нешта зліваў не заўважыла».

Сямашка не бачыць нічога дзіўнага ў тым, што яе муж валодае латышскай мовай: «Гэта наша хобі, у кожнай краіне нашага падарожжа размаўляць на іх мове.

У нас нават расклад ёсць: хто якую мову вывучае».

Журналістка абвяргае, што восенню 2024 года кароткі час працавала ў праекце, супрацоўнікаў якога пасля яе звальнення прызналі ўдзельнікамі экстрэмісцкага фармавання.

«Датычна самога дакумента: ні пра якія пашпарты прыкрыцця нам нічога не вядома. Не супрацоўнічалі, не састаялі, не злівалі. …

Доказаў няма, адныя домыслы і інсінуацыі, рэпутацыя мая ўстойлівая да розных накідаў», — падсумоўвае Вольга Сямашка.

Павялічыць

• 2
• 2
• 56
• 16
• 0
• 0
• 2
• 0