«Мы заўсёды лічылі сябе старажыламі». Аналіз ДНК паказаў, што сям’я з Германіі жыве ў сваёй вёсцы ўжо тры тысячы гадоў
Манфрэд Гухтгаўзен з нямецкай вёсачкі Фёрстэ ў Ніжняй Саксоніі і не здагадваўся, што яго карані сягаюць у такую глыбіню стагоддзяў. Як высветлілі навукоўцы, каля трох тысяч гадоў таму яго продкі жылі ў пячоры ўсяго за два кіламетры ад яго цяперашняга дома — прынамсі 120 пакаленняў роду Гухтгаўзенаў не пакідалі гэтых мясцін.
Астанкі і ДНК
У 1980 годзе археолагі знайшлі ў Ліхтэнштайнскай пячоры 4200 костак і фрагментаў костак каля 60 чалавек — ад немаўлят да старых, пахаваных прыкладна ў 1000 годзе да н. э. Сярод знаходак былі бронзавыя ўпрыгожанні, кераміка, косткі жывёл, насенне раслін і рэшткі адзення, расказвае выданне Bild.
Дырэктарка музея HöhlenErlebnisZentrum у Бад-Грундзе, доктарка Брыгiтэ Морыц тлумачыць:
«Памерлых спачатку хавалі ў іншым месцы, а потым пераносілі сюды. Гэта было паўторнае пахаванне — падарожжа ў свет памерлых». Сляды вогнішчаў у пячоры сведчаць пра тое, што тут адбываліся пахавальныя рытуалы.
У 2007 годзе даследчыкі Гётынгенскага ўніверсітэта здолелі расшыфраваць старажытную ДНК астанкаў. Тады яны прапанавалі жыхарам суседняй вёскі Фёрстэ здаць узоры сліны. Гухтгаўзен быў сярод 120 добраахвотнікаў.
«Праз дзевяць месяцаў я атрымаў ліст ад акружной адміністрацыі. Там было напісана: вы — адзін з тых з пячоры. Я падумаў, што гэта памылка». Але не, усё аказалася праўдай», — узгадвае ён.
Магчыма, яны былі гандлярамі соллю
Што вядома пра тых, хто жыў тры тысячы гадоў таму? «Шмат чаго! На іхніх костках няма слядоў цяжкай фізічнай працы, раненняў або гвалту», — кажа Морыц. Верагодна, яны былі гандлярамі соллю.
«Белае золата» здабывалі з салёнай вады, выпарваючы яе ў гліняных пасудзінах. «Умовы ў Гарцы былі для гэтага ідэальныя», — дадае яна.
Дзякуючы аналізу ДНК і іншым метадам навукоўцы цяпер нават ведаюць, як гэтыя людзі выглядалі: рост, колер вачэй і валасоў былі падобныя да аблічча сучасных жыхароў рэгіёна.
У Гухтгаўзена двое сыноў, адзін з іх застаўся жыць у вёсцы — як і сотні ягоных продкаў. «Тут так прыгожа, што тут можна жыць вечна», — кажа ён.
-
Выйшла англамоўная кніга пра аперацыю «Баграціён» і вызваленне Мінска
-
«У турме я любіў выносіць смецце». Гісторыя Мандэлы, які разумеў, што немагчыма заманіць ворага ў засаду, калі не ведаеш, як мысляць яго генералы
-
«Як Вольскі прыходзіў з ператрусам да Коласа, а Крапіва і Глебка даносілі на калег». Апублікаваныя жахлівыя ўспаміны Рыгора Бярозкіна пра рэпрэсіі 1920—1940-х
Цяпер чытаюць
Сталі вядомыя падрабязнасці таго, як у В'етнаме затрымалі Верамейчыка21
Каментары