Сёння Мінск развітаецца з легендарным кіраўніком «Талакі». Фотафакт: сляпы Вітушка вядзе экскурсію па Вільні
Паніхіда за Сяргея Вітушку і развітанне з ім адбудзецца ў Мінску ў сераду 4 ліпеня а 12.00 у грэка-каталіцкім храме ў душпастырскім Цэнтры Святога Язэпа (вул. Арджанікідзэ, д. 6, ст.м. «Аўтазаводская»).
Сяржук Вітушка памёр у віленскай лякарні ўранку 2 ліпеня. Ён быў кіраўніком легендарнай менскай «Талакі» — адной з першых паўпадпольных незалежніцкіх арганізацый у часы СССР.
Два тыдні таму ў яго здарыўся інфаркт.Апошнія дні ён правёў у цяжкім стане і памёр на руках у жонкі Людвікі, якая апекаваліся ім, немачным, доўгія гады ягонай слабасці.
Ён доўга цяжка хварэў на дыябет, страціў зрок і нагу.Аслепнуўшы, вучыўся друкаваць на камп’ютары ўсляпую, складаючы вершы:
Krajina
Na pašparcie zołatam — VKL,
I viza ź minuŭščyny ŭ novi.
Čytajcie, zajzdroście — ja hramadzianin
Vialikaha Kniastva Lubovi.
Сяржук нарадзіўся ў 1965 годзе ў мястэчку Чысць МаладзечанскагаШмат пісаў на тэмы маладзёвага руху, аховы помнікаў, краязнаўства. З 1991 года жыў у Вільні, працаваў у беларускай школе, на радыё і тэлебачанні. Страціўшы зрок, не спыніў актыўнае дзейнасці, у прыватнасці, арганізоўваў «сляпыя экскурсіі» для беларусаў па старажытнай сталіцы ВКЛ, працягваў шмат пісаць, у тым ліку дзіцячыя казкі і п’р-на . Скончыў гістфак БДУ.
У 2011 годзе выйшла яго кніга «Яго прэзентацыя ў Мінску стала апошняй імпрэзай з ягоным удзелам.Дзінь-дзілінь : пара гуляць у казкі!». Радыё «Рацыя» зафундавалакампакт-дыск на яе аснове.
Пасля страты нагі яго перавезлі жыць у віленскую кватэру Сяргея Дубаўца, што на першым паверсе. Бо з пятага паверху сваёй кватэры Вітушку цяжка было вазіць на штодзённыя працэдуры ў шпіталь.
Хаваць Вітушку будуць у родавай вёсцы Рагава.
3 ліпеня мае адбыцца развітанне ў Вільні. 4 ліпеня адбудзецца адпяванне ў
Да апошняга Сяргей не траціў светліні духу і гумару:
Epitafija
Ležučy pad kvitniejučaj hruškaj,
Razumieju — narešcie ja volny.
Tolki pčołki huduć mnie nad vuškam.
Usie davolny.
Адышоў валатоўскі чалавек беларускай нацыі.
Каментары