Na dniach vyjšła kniha rasijskaha žurnalista Leanida Parfionava «Namiedni. Naša era. 1931—1940», čarhovaja ŭ sieryi. Novaja kniha pryśviečana pieryjadu rasijskaj — i biełaruskaj — historyi, što horača abmiarkoŭvajecca ŭ hramadstvie.
Bi-bi-si zrabiła vialikuju hutarku z aŭtaram z nahody vychadu manahrafii.
«Ja liču, — skazaŭ Parfionaŭ, — što samaja strašnaja hieapalityčnaja katastrofa XX stahodździa — heta stvareńnie Savieckaha Sajuza. U mianie jość majo asabistaje staŭleńnie. Ja nie razumieju hetyja patreby błukać u troch sosnach i heta dziŭnaje atajasamleńnie Rasii z Savieckim Sajuzam.
Nielha być ślapym i nie bačyć, što ŭ nas za sto hadoŭ užo try roznyja krainy, i nielha nie razumieć, što toj prajekt skončyŭsia haniebnaj parazaj. Jon byŭ nie žyćciovy, jaho nie CRU razvaliła — nijakija raźviedki nie zdolnyja razvalić impieryju, kali nie pryjšoŭ termin impieryi razvalicca.
Jaje zavod skončyŭsia značna raniej, kali b nie samatłorskaja nafta, jana, moža być, lasnułasia b jašče ŭ siaredzinie 70-ch. Nu, my nie viedajem. Ale jana dajšła da poŭnaha vyradžeńnia. Maje sučaśniki, ja nie razumieju, dzie jany ŭsie byli, kali Čarnienku pakazvali pa telebačańni? Jany nie razumieli, što heta kaniec, što ŭsio, dalej niama kudy? Fizičnaje zžyvańnie siabie, vyradžeńnie poŭnaje. Kanstancin Uścinavič, što nazyvajecca, nie prychodziačy ŭ prytomnaść, prystupiŭ da abaviazkaŭ hienieralnaha sakratara CK KPSS».
Ciapier čytajuć
«Moža, bajaŭsia zastavacca ŭ šlubie sa mnoj, bo pracuje na BT». Nastaŭnica, jakaja źjechała praz danosy Bondaravaj, raspaviała pra razvod i žyćcio ŭ emihracyi2
Kamientary