Kardynał Biertone — novaja zbroja suprać Maskvy
Kanflikt Łukašenki z rasijskimi elitami niečakana kanalizavaŭsia ŭ relihijnuju śfieru. Piša ŭ svaim błohu na NN Alaksandr Kłaskoŭski.
Uradavaje ahienctva cytuje kardynała Biertone. A mienavita — pierakazvaje jaho intervju telekanału ANT.
Kamplimientarnyja vykazvańni druhoj asoby Vatykana na adras biełaruskaha aficyjnaha kiraŭnika nadta prydalisia ŭ kantekście jaho ciapierašniaj palemiki z pradstaŭnikami Maskoŭskaha patryjarchatu.
Tyja ŭžo niekalki razoŭ davoli źjedliva dali zrazumieć, što nie chočuć nijakich pasiarednikaŭ u dyjałohu z kaściołam. Tym samym dyskredytujecca idefiks kiraŭnika Biełarusi — sastykavać tut papu z patryjarcham.
Pra toje, nakolki darahaja Łukašenku heta ambicyjnaja zaduma i jak baluča zakranajuć jaho zajavy maskoŭskich carkoŭnikaŭ, možna mierkavać pa dalokaj ad dypłamatyčnaści replicy, što vyrvałasia dniami ŭ Salihorsku: «Jakaja tut palityka? U niekaha ŭ Rasii niešta śviarbić, jak kazaŭ Čarnamyrdzin. Dyk čuchajcie ŭ inšym miescy!».
Kardynał Biertone, miarkujučy pa usim, vialiki dypłamat. Pamiatajecie, Łukašenka pryznaŭsia, što śviaty ajciec šmat dapamahaŭ u naładžvańni dyjałohu ź Jeŭropaj. Ciapier jon mižvoli dapamahaje svaimi vykazvańniami dać adłup razumnikam z RPC.
U intervju kardynał praliŭ sapraŭdny balzam, zhadvajučy pra vizit biełaruskaha kiraŭnika da pantyfika: «Vaš prezident byŭ vielmi dobra padrychtavany da sustrečy, vyvučyŭšy dy zrazumieŭšy ład myśleńnia Jaho Śviataści. Jon pravioŭ z Papam dyskusii na roznyja temy, abmierkavaŭšy ŭ tym liku prablemu dačynieńniaŭ miž relihijnaj vieraj i rozumam, miž navukaj i vieraj».
Chto b moh padumać, što usio heta možna ŭtoŭpić u 25 chvilin uklučna ź pierakładam! Ale nie budziem prydzirami. Hałoŭnaje, što
de-fakta maskoŭskim pravasłaŭnym dziejačam tycnuli pad nos: hladzicie, Bieniedykt XVI, adrozna ad vas, ščyravańnie biełaruskaha kiraŭnika na relihijnaj nivie acaniŭ!
«Ja dumaju, što fakt hetaj sustrečy jašče bolej zbliziŭ Biełaruś z katalickaj carkvoju», — takoje reziume z vusnaŭ kardynała peŭna ž baluča zakranie ambicyi Maskoŭskaha patryjarchatu, dla jakoha Biełaruś — «kananičnaja terytoryja».
Najbolej ža zakranie Maskvu, badaj, zajava Biertone, što amal daviedzieny da ładu kankardat miž Biełaruśsiu i Vatykanam.
Uvohule ciapierašniaje napružańnie miž Minskam i Kramlom niečakanym čynam nabyło charaktar mižkanfiesijnaj kalizii. Kali adkinuć dypłamatyju, to dla rasijskich elit chaŭrus Łukašenki z Vatykanam — adna z prajaŭ hieapalityčnaj «zdrady».
Raźbivajučy ideju ekumieničnaj sustrečy na našaj terytoryi, Maskva demanstruje i hieapalityčnuju reŭnaść, vyplochvaje svaju niezadavolenaść jeŭrapiejskim trendam Biełarusi ŭvohule.
Trend hety, kaniečnie, svojeasablivy i miescami ŭ vykanańni ciapierašniaha kiraŭnictva navat ekzatyčny. Ale, jak afarystyčna zaznačyŭ analityk Valer Karbalevič, lepiej užo futboł u Apostalskim pałacy, čym intehracyjnyja hulni ŭ Kramli.
Kamientary