Na sustrečy z hubiernataram Pienzienskaj vobłaści Rasii Aleham Mielničenkam jon pryznaŭ, što Biełaruś akazałasia ŭ składanaj situacyi z-za uviedzienych zachodnimi krainami sankcyj.
«Čas składany. Ale čas vielizarnych mahčymaściaŭ. Napeŭna, nam treba było pieražyć hety pieryjad, kab zrazumieć nie tolki, u jaki čas my žyviem, ale i jak nam raźvivacca dalej. Dumaju, što apošnija niekalki miesiacaŭ, moža być, hod-paŭtara surjozna nas praćvierazili. My zrazumieli, što vyratavać, abaranić siabie my možam tolki sami.
Nikomu my nie patrebnyja. My zrazumieli heta raniej. Ciapier Rasija heta ŭśviadomiła, napeŭna, jak nikoli. I my hatovyja nie upuścić hety čas mahčymaściaŭ. Pry ŭsich składanaściach, jakim my siońnia padviarhajemsia.
Łukašenka dadaŭ, što ekanamičnyja i finansavyja sankcyi «navalilisia» bolš na Rasiju, čym na Biełaruś.
«Voś takija jany (zachodnija krainy) partniory. Ale nichto ŭ hetym siońnia nie sumniavajecca, što my nie prosta vystaim, a adrodzimsia, jak fieniks z popiełu. Nam u historyi nie adnojčy davodziłasia heta rabić. Nie chaciełasia b. Ale nas pastavili ŭ takija ŭmovy», — skazaŭ jon.
Ciapier čytajuć
«Patraciła 300 rubloŭ — a jašče tolki siaredzina červienia!» Biełarusy abmiarkoŭvajuć vydatki na pakos travy i dzielacca łajfchakami4
Kamientary