adnojčy ŭrešcie pierastanie baleć.
duša z-pad skury ptušaniatkam uspyrchnie,
i vyjduć jełki… schamianuŭšysia ledź,
raskryjuć łap hatyčnych sinija kirchi.
ja palaču ŭ daŭno namoleny les,
dzie studnia viečnaści pradońniem ciamnieje.
nie płač pa mnie, ja tut časovy hulec,
mnie vyrak — biezdaraž, imia mnie — zavieja.
vaźmi na pamiać chor maich hałasoŭ,
nasuprać proźvišča (była!) pastaŭ plusik.
adnojčy ŭrešcie adbalić heta ŭsio.
ja pyrchnu vonki i maŭčańniem zrablusia…
Kamientary
(nu i heta vy kaniečnie nie źmieścicie)