Vyjšła kniha pra katalickaha śviatara, jaki pravioŭ 25 hadoŭ u savieckich łahierach i vysyłkach
U vydaviectvie «Pro Christo» pa inicyjatyvie Viciebskaj dyjacezii vyjšła kniha Raisy Zianiuk «Ksiondz Juzaf Baradziula: žyćciapis i ŭspaminy», prymierkavanaja da 130-hodździa z dnia naradžeńnia hetaha mocnaha ducham śviatara, jaki pachodziŭ ź Viciebščyny.
Dla svajho hruntoŭnaha daśledavańnia aŭtarka knihi sabrała mnostva dakumientaŭ i materyjałaŭ u archivach Biełarusi i zamiežža, sustrełasia sa svajakami ksiandza Juzafa Baradziuli (1893—1983) i ź inšymi ludźmi, jakija zachoŭvajuć žyvuju pamiać pra jaho, zapisała cikavyja śviedčańni ź ich vusnaŭ, a taksama pierakłała na biełaruskuju movu i padrychtavała da vydańnia piśmovyja ŭspaminy samoha ksiandza Juzafa, paviedamlaje časopis Ave Maria.
Doŭhi čas asoba ksiandza Juzafa nie była šyroka viadomaj u Biełarusi, choć jon prynios vialikuju achviaru dziela śviedčańnia viery ŭ našym krai — represavany za svaju śviatarskuju dziejnaść, bolš za 25 hadoŭ pravioŭ pad aryštami, u turmach i ssyłkach,
i navat paśla vyzvaleńnia amal da kanca svajho žyćcia nie mieŭ prava aficyjna zajmacca dušpastyrstvam.
«Ja imknułasia maksimalna napoŭnić hetuju knihu dakumientami, jakija nie tolki dapamahajuć u vyznačeńni asnoŭnych žyćciovych etapaŭ ksiandza Juzafa Baradziuli, ale i dazvalajuć nam ujavić, jak vyhladała žyćcio śviatara ŭ XX stahodździ, jakija padziei supravadžali dziejnaść duchavienstva, pakazać bolš šyroki kantekst, u jakim žyło hramadstva taho času», — napisała aŭtarka va ŭvodzinach da svajho daśledavańnia.
Joj sapraŭdy ŭdałosia dać čytaču vielmi vyraznaje ŭjaŭleńnie pra składanuju atmaśfieru relihijnaha žyćcia Biełarusi ŭ XX stahodździ; pra tuju duchoŭnuju pustku, u jakoj śviataru ŭsio ž udałosia zachavać viernaść Bohu.
Biskup Viciebski Aleh Butkievič va ŭstupnym słovie da vydańnia źviarnuŭ uvahu na toje, što kniha pra ksiandza Juzafa Baradziulu i jaho śviedčańnie vielmi patrebnyja sučasnamu hramadstvu:
«Siońnia isnuje spakusa nie być viernymi svajmu słovu, svaim abiacańniam, svaim prysiaham. <…> Tak, hetaja viernaść moža pryvieści da vyprabavańniaŭ, ale ŭ Jevanhielli skazana: «Toj, chto vytryvaje da kanca, budzie zbaŭleny» (Mc 24, 13)».
Čytajučy žyćciapis i ŭspaminy ksiandza Juzafa, źmieščanyja ŭ dadatku, cikava nazirać za tym, što jamu davała siły vytryvać. Padtrymka baćkoŭ, umieńnie prabačyć zdradu, davier Bohu, imknieńnie žyć u praŭdzie — usio heta adyhrała nieacennuju rolu.
Adnak śviatar padzialiŭsia z nami jašče i śviedčańniem pra načnuju vidziežu padčas snu ŭ narylskim łahiery, dzie sam Chrystus padtrymaŭ jaho i daŭ siły źnieści ciažki kryž…
Kniha bahata ilustravana fotazdymkami, vyjavami dakumientaŭ i listoŭ, materyjałaŭ presy i staronak aŭtabijahrafii ksiandza Juzafa Baradziuli. Jana budzie karysnaju nie tolki tym, chto cikavicca historyjaj, ale i kožnamu vierniku, bo niemahčyma zastacca abyjakavym da takoha mužnaha pieražyvańnia ciarpieńniaŭ i takoj mocy čałaviečaha duchu, — adznačajecca na sajcie ave-maria.by.
Ciapier čytajuć
«Ja byŭ suprać, kab mianie mianiali na 20 rasijskich vajskoŭcaŭ. Nie zmoh by hladzieć u vočy ludziam, syny jakich siadziać»: pieršaje intervju eks-mera Chiersona
Kamientary