«Da hetaha času nie vieru, što jany zahinuli, a žylla bolš niama». U biełaruski pad Zasłaŭjem zhareŭ dom razam z žyviołami
Toj dzień Alena (imia źmieniena na prośbu hieraini) zhadvaje, jak strašny son, piša Onliner.by.
Ranicaj 6 lutaha jana, jak zvyčajna, pajechała na pracu i pakinuła svaich čatyrochnohich hadavancaŭ doma pad Zasłaŭjem. Sabaki i katy ŭžo daŭno pryzvyčailisia da takoha rytmu žyćcia i ciarpliva čakali haspadyniu. Jany viedali: jana abaviazkova vierniecca, usich nakormić, a kaho treba — padlečyć.
Tak i było zaŭsiody. Ale toj čaćvier vałanciorka zapomnić nazaŭždy: jon padzialiŭ jaje žyćcio na dźvie realnaści, zabraŭšy ŭsio samaje kaštoŭnaje.
Ad maleńkaha pakoja — da ŭłasnaha doma pad Minskam razam z «šumnaj kampanijaj» z 14 hadavancaŭ
Svajho pieršaha sabaku Alena prytuliła piać hadoŭ tamu: jon zastaŭsia biez haspadaroŭ i žyŭ na vulicy. Praź niekatory čas u jaje ŭžo byli try sabaki. Usie razam tulilisia ŭ nievialikim pakoi zvyčajnaj piacipaviarchoŭki ŭ ahraharadku Balšavik.
Z časam čatyrochnohaja siamja rasła, a miesca katastrafična nie chapała.
Alena ŭziała kredyt i kupiła ŭ sadovym tavarystvie Ždanovickaha sielsavieta dvuchpaviarchovy dom płoščaj 50 kvadratnych mietraŭ. Dva hady tamu jon kaštavaŭ 9 tysiač dalaraŭ.
— Pieršaje, što ja zrabiła, — pastaviła płot, — uzhadvaje žančyna. — Sam dom patrabavaŭ ramontu, tamu ja pačała źbirać hrošy, kab zrabić sanvuzieł. Płanavała zaniacca hetym sioleta.
Z kamunikacyj u sadovym tavarystvie była tolki elektryčnaść. Vybrała mienavita hety dom, bo praź niekalki damoŭ žyła maja siastra Hala (imia źmieniena). Jana taksama lubić žyvioł, u nas heta siamiejnaje.
Tut kruhły hod žyli ŭsiaho niekalki siemjaŭ. Nie ŭsie susiedzi byli radyja novaj kampanii.
— Tak, my byli trochi šumnyja, — praciahvaje Alena. — Ale ja starałasia sačyć za hetym, kab nie turbavać susiedziaŭ. Kanfliktaŭ amal nie było.
U domie i na vulicy visieli kamiery, tamu žančyna mahła sačyć za žyviołami praz telefon.
Adnak za paru tydniaŭ da trahiedyi adzin z sabak pačaŭ pavodzić siabie niezvyčajna.
— Jon, byccam, adčuvaŭ biadu, — kaža Alena. — Biehaŭ pa chacie, hryz vokny, chacieŭ vyrvacca na vulicu.
Paśla jana zrazumieła: mahčyma, jon sprabavaŭ papiaredzić jaje pra niebiaśpieku.
«Ja da apošniaha vieryła, što zmahu patušyć połymia»
Heta byŭ zvyčajny pracoŭny dzień. Alena viarnułasia dadomu, pakarmiła žyvioł, nabrała vady, raźviała buržujku.
Praź niekalki chvilin zahareŭsia druhi pavierch.
Halina prybiehła z vohnietušycielem, a Alena ŭ adnoj načnoj kašuli sprabavała patušyć ahoń vadoj.
— Ja da apošniaha vieryła, što zmahu spravicca, — uzhadvaje žančyna.
Ale połymia pierakinułasia na ŭvachodnyja dźviery. Tady jana zrazumieła, što treba ratavać siabie i žyvioł.
Razam ź siastroj jany vynieśli hazavyja bałony i niekalki katoŭ. Sabaki vybiehli sami, ale adzin — Toša — u panicy kinuŭsia nazad u ahoń.
— Potym pažarnyja znajšli jaho…
Razam ź im zahinuli try katy. Jašče dva źnikli.
— My dahetul spadziajemsia, što jany acaleli i viernucca dadomu, — kaža Halina.
«Ciapier nie zastałosia ničoha»
Pažarnyja pryjechali praz 20 chvilin paśla zvanka. Ale z-za vuzkaha prajezdu jany nie zmahli padjechać da doma.
— Kali b dom stajaŭ dalej, jaho nielha było b uratavać, — uzhadvaje Halina.
U vyniku ahoń tušyli čatyry hadziny.
Pavodle aficyjnych danych, źniščany vieranda i kuchnia, paškodžany ścieny, dach i majomaść va ŭsim domie.
Papiaredniaja pryčyna pažaru — parušeńnie praviłaŭ ekspłuatacyi aciaplalnych pryboraŭ.
Što ciapier? Jak dapamahčy?
— Mnie časam zdajecca, što ja znachodžusia ŭ niejkim paralelnym śviecie i ŭsio heta zdaryłasia nie sa mnoj, — cicha i zadumienna pramaŭlaje Alena.
— U pamiaci zastaŭsia lubimy dom, žyvioły — usio samaje kaštoŭnaje, što ŭ mianie było. Mozh admaŭlajecca ŭ heta vieryć. Ja ž, kali tušyła pažar, da apošniaha vieryła, što ŭ nas usio atrymajecca. Dumała: «jašče adno viadro — i ŭvieś hety žach budzie zzadu». A kali ŭśviadomiła, što nie spraŭlajemsia, užo było pozna. Ahoń źniščyŭ usio, ničoha nie paśpieła vynieści. Mahčyma, kali b połymia nie pierakinułasia na dźviery, paśpieli b niešta vynieści, a tak…
Ciapier časovym dacham nad hałavoj dla Aleny i jaje hadavancaŭ stała lecišča Haliny. Pakul siostry sa svaimi čatyrnaccaćciu padapiečnymi tulacca ŭsie razam na 42 «kvadratach».
— Raniejšy dom užo nie adnavić, jaho daviadziecca znosić. Pakul časova pažyviom tut, u Hali. Treba vyrašyć, jak być dalej. Pakul bracca za pracu rana, Umovy nadvorja nie dazvalajuć. Da mianie na ŭčastak pryjazdžaŭ nieabyjakavy mužčyna, jakoha kranuła maja biada. Jon sam budaŭnik, tamu daŭ šmat kaštoŭnych paradaŭ, za što jamu vialiki dziakuj. Darečy, jon nie adziny, chto hatovy dapamahčy. Čarhovy raz pierakonvajusia, jakija ŭ nas čułyja i spahadlivyja ludzi. Nikoli nie pakinuć u biadzie, — zavahaŭsia hołasam padsumavała Alena.
Siońnia ŭ žančyny z-za niespadziavanaj situacyi jość vostraja nieabchodnaść prystroić sabak. Akramia hetaha, Alena šukaje časovy dom dla siabie i žyvioł u miežach 30 km ad MKAD. Biaspłatna abo za minimalnuju płatu. Kaža, budzie ŭdziačnaja luboj dapamozie.
Jak dapamahčy?
Vałanciorka adkryła dabračynny rachunak.
OAO «Biełarusbank» BIK: AKBBBY2X Dabračynny rachunak: BY75AKBB31340000027420070000
Jak znajści ŭ ARIP: ARIP → Bankaŭskija pasłuhi → Banki → Biełarusbank → Papaŭnieńnie rachunku
Ciapier čytajuć
«Ludzi chočuć pieramovaŭ z tymi, chto maryć ich źniščyć fizična». Hutarka z Alaksandram Kabanavym pra žyćcio, «Biełpoł» i razychodžańnie ź Piatruchinym88
Kamientary