«Ja pakul trymajusia». Mientusava pra pracu z Kavierynym i kanflikty

«Mnie zdajecca, što Kościa bolšaść taho, što havoryć, robić nie sa złości, što jon ščyra žartuje, kali havoryć, što treba niekaha rasstralać na padvorku. Prynamsi jon sam havoryć, što heta takija žarty, a kali vy nie razumiejecie, to sami durni», — vykazvaje svajo mierkavańnie Maryna Mientusava adnosna rezkich słoŭ jaje kalehi pa efiry Kanstancina Kavieryna.

Pry hetym jana zaŭvažaje, što pytańnie ŭ tym, ci sapraŭdy inšyja nie razumiejuć takich žartaŭ, ci heta ŭsio ž taki mova hvałtu, jakaja nastolki pranikła ŭ našu kulturu, što stała całkam narmalnaj.

Pavialičyć

«Niekamu narmalna žartavać pra zhvałtavańni, niekamu — pra rasstreły. Mnie takoje nie padabajecca, ale ja razumieju, što heta častkova trochi skryŭlenaja norma našaha hramadstva. Takaja mova hvałtu prymalnaja šmat u jakich kulturach, na žal, u biełaruskaj taksama».

«Takich historyj pavyšeńnia hołasu, praźmiernaha emacyjnaha kryku… Ja razumieju, što jon heta robić tamu, što jamu heta ščyra balić, jon nie abyjakavy da niejkaj temy. Jak čałaviek, na jakoha kryčali ŭ dziacinstvie, (…) ja pieratvarajusia ŭ stupar, kali kryčać, ale ja razumieju, što heta raspaŭsiudžanaja historyja. Takoje časta [zdarałasia], tamu da takoha, na žal, pryvykła», — razvažaje Maryna.

Na pytańnie, ci nie było ŭ jaje dumak pakinuć efir paśla taho, jak Kavieryn jaje raskrytykavaŭ za dopis pra Donalda Trampa, Maryna Mientusava adkazała, što dumki ab sychodzie ŭ jaje byli šmat razoŭ. Ale zrabić heta nie dazvalaje adkaznaść. «Razmaŭlać na takuju vialikuju aŭdytoryju — heta vialikaja pryvileja», — ahučvaje viadučaja arhumient. Udzieł u prahramie dazvalaje joj zajmacca aśvietaj i danosić svaje dumki pa tych prablemach, jakija jaje cikaviać.

«Ja pakul trymajusia. Pahladzim, što budzie dalej. To-bok ja nie «raśpisanaja kryvioju» na hady napierad. Ale mnie padajecca važnym havaryć, važna, kab było druhoje mierkavańnie. Nas, mnie padajecca, hladziać u tym liku tamu, što ŭ nas časta dva całkam palarnyja mierkavańni pa pytańniach. I heta cikava».

Mientusava zaŭvažaje, što jany z Kavierynym vučacca vieści dyskusiju. Pry hetym i jaje pavodziny nie zaŭsiody karektnyja:

«Mnie padabajecca, što my vučymsia dyskutavać. Bo ja taksama mahła pavodzić siabie nie zusim karektna: pierakručvać, pierachodzić na asoby, raić Kościu schadzić da psichaterapieŭta ŭ efiry. Heta nie karektna ŭ pryncypie».

Pa słovach Maryny, hledačam taksama karysny hety vopyt — vučycca vieści dyskusii.

«Nas čakaje vielmi składanaja razmova. Kali nadyduć pieramieny ŭ Biełarusi, my zrazumiejem, što my całkam pa-roznamu z mnohimi ludźmi ŭsprymali, što takoje pravy čałavieka, jakoj pavinna być Biełaruś. Nas čakaje vialikaja kolkaść dyskusij. Nam važna ich pačynać. Jak minimum rychtavacca da ich».

Maryna zaŭvažaje, što ŭ jaje niama zadačy pierakanać Kavieryna. Jaje zadača — danieści infarmacyju, jakuju jana viedaje.

«Ja pamiataju siabie dziesiać hadoŭ tamu, jakaja žartavała pra «tupych fiemak» (fieministak — NN), nie viedajučy, što heta takoje. I ja dumaju, što my vielmi časta abmiarkoŭvajem z krytykaj, naśmichajučysia, toje, što na samoj spravie prosta nie razumiejem. Časam niešta nie sa złości robim, a ad niejkaha nievuctva ŭ niejkaj temie.

Tamu maja zadača nie tolki ŭ adnosinach da Kości, ale i da hledačoŭ našych — dać maksimalna prostaj movaj adkazy na składanyja pytańni. (…) Kali choć niechta prysłuchajecca da niejkich faktaŭ, zmoža ich patrymać u hałavie, vyvučyć niešta bolš, heta značyć, što heta ŭžo na adnu pieramohu bolš. Čałaviek, jaki zadumaŭsia, čałaviek, jaki pastaviŭ pad sumnieŭ svajo myśleńnie skrynački «čornaje-biełaje», heta ŭžo pieramoha».

• 5
• 1
• 1
• 10
• 0
• 2
• 0
• 0