U Varšavie ŭ biełarusaŭ i ŭkraincaŭ nie pryniali zajavy na DNŽ, bo ich zapisaŭ nie akazałasia ŭ sistemie

Fota: Most

Paviedamleńni pra prablemu ŭžo niekalki dzion źjaŭlajucca ŭ profilnych čatach. Surazmoŭnica Most, jakaja sutyknułasia ź situacyjaj, raskazała, što adbyvajecca.

Kab padać dakumienty na DNŽ nie poštaj, a asabista, treba «złavić słot» u sistemie InPOL. Apošnim časam zrabić heta niaprosta: bolšaść dat adrazu zabirajuć pasiaredniki, u jakich jość adpaviednyja skrypty. Tym nie mienš, niekatorym usio ž udavałasia zareziervavać čas samastojna abo kupić zapisy ŭ tych ža pasiarednikaŭ — ich pryniata nazyvać «pamahatarami». Ź niadaŭniaha času ŭsio heta pierastała być harantyjaj paśpiachovaj padačy.

«Heta jak bieh ź pieraškodami»

Taćciana, buchhałtarka adnoj z transpartnych kampanij, dzie pracujuć imihranty, tydniami sprabavała złavić daty dla kiroŭcaŭ ź Biełarusi i Ukrainy. Niekatorych ź ich joj udałosia zapisać na padaču dakumientaŭ.

— Ja asabista łaviła im daty praz InPOL — kožnuju ranicu z 8 da 10 — heta jak bieh ź pieraškodami, — kaža jana. — Ale kali kiroŭcy pryjšli va ŭžond, im skazali: «Vašaha zapisu ŭ nas niama». Choć u kožnaha na ekranie telefona ŭsio bačna: data, čas, miesca vizitu.

Supracoŭniki kampanii pasprabavali vyrašyć prablemu na miescy. Načalnica adździeła, da jakoj źviarnułasia adna z kaleh Taciany, paprasiła pakazać profil u InPOL, abnavić staronku, pierałahinicca — pierakanałasia, što heta nie skrynšoty, a realnyja zapisy, jakija adlustroŭvajucca ŭ asabistym kabiniecie. Ale tolki raźviała rukami.

— Niby InPOL — heta ŭvohule nie ich sistema, — ździŭlajecca Taciana.

Pavodle jaje słoŭ, piśmovuju skarhu ŭ administracyi pryniać admovilisia, paraiŭšy nakiravać jaje poštaj abo praź sistemu ePUAP. A kab usio ž patrapić na pryjom, paraili zapisvacca nanova.

— Ja nie razumieju, navošta tady hetaja sistema. My tracim hadziny, časam źviartajemsia da «pamahataraŭ», kab złavić słot na zapis, a potym — usio darma, — raskazvaje surazmoŭnica. — Viadoma, niechta skaža: «Dyk čaho ciahnuć? Padavajcie zahadzia abo poštaj». Ale na praktycy heta nie zaŭsiody pracuje. U ludziej zakančvajucca vizy, terminy lehalnaha znachodžańnia, jość pamyłki ŭ dakumientach — i patrebny asabisty pryjom. A jaho niemahčyma atrymać, kali navat z paćvierdžanaj zapisam ciabie nie puskajuć.

Nakolki možna mierkavać, daviedacca zahadzia, ci jość zapis čałavieka va «ŭnutranaj sistemie» ŭžondu, nielha — supracoŭniki i sami atrymlivajuć śpisy tolki ŭ dzień pryjomu.

«U nas hetaha niama, prabačcie»

U anałahičnaj situacyi akazalisia i inšyja, chto zapisaŭsia. U adnym z telehram-čataŭ, pryśviečanych «łaŭleńniu dat» u Mazavieckim vajavodstvie, karystalniki raskazali, što ŭ niekalkich ich klijentaŭ nie pryniali dakumienty ŭ vajavodskim užondzie na vuł. Maršałkoŭskaj. Pryčyna — ludziej niama ŭ śpisach. Pry hetym u profili zajaŭnika ŭ InPOL zapis na kankretnuju datu i kankretny čas adlustroŭvajecca.

Inšy ŭdzielnik raskazvaje, što asabista chadziŭ da zahadčycy, pakazvaŭ staronku InPOL na noŭtbuku i navat pierazahružaŭ profil. Zapis adlustroŭvaŭsia, ale reakcyja była taja ž: «U nas hetaha niama, prabačcie».

Pakul takija vypadki fiksujucca pieravažna va ŭžondzie na vuł. Maršałkoŭskaj, u administracyi na Alejach Jeruzalemskich nie ŭdavałasia damovicca z achovaj: kali zapis byŭ, ale na inšy čas, to naviedvalnika prapuskali. Ale taki padychod — chutčej vyklučeńnie, čym praviła.

Čamu tak adbyvajecca

Heta pakul niezrazumieła. Ale adno ź mierkavańniaŭ źviazana sa skryptami pasiarednikaŭ, jakija aŭtamatyčna reziervujuć daty. I kali adzin i toj ža słot adnačasova reziervujecca botam i realnaj asobaj, to, mahčyma, čałaviek svoj zapis bačyć, ale ŭ sistemie jaje niama.

— Va ŭžondzie skardziacca, što boty im InPol sapsavali, — napisali ŭ adnym z čataŭ.

• 1
• 0
• 1
• 0
• 0
• 0
• 2
• 0