Baraćba za ptušku: u kramie ŭ Zasłaŭi žyvie kanarejka. Heta padabajecca nie ŭsim
U adnoj z kvietkavych kram Zasłaŭja žyvie kienar (tak pravilna nazyvać samca kanarejki) pa imieni Siaroža. Niekatoryja miascovyja žychary prychodziać śpiecyjalna, kab sfatahrafavacca ź im i prynosiać jamu prysmaki, a niekatoryja — aburajucca, što ptuška nie pavinna žyć u takich umovach.
Sa skarhaj u Onliner.by jakraz i źviarnułasia čytačka Volha.
— Na žal, jaje maleńkaja (nie pa pamiery) kletka visić na vulicy: tam transpart, pył, pastajanny stres, niama schovišča ad sonca. U ptuški ŭžo, pa niekatorych prykmietach, jość prablemy sa zdaroŭjem. Razmova z fłarystam i tłumačeńni, što ptuška pakutuje i zahinie, nie dali vyniku. Razumieju, što heta ŭsiaho tolki maleńkaja ptuška. Ale jana, vidać, nie apošniaja ŭ ich i nie pieršaja (u vodhukach uvohule zhadvajuć «žyvy kutok»). Bo heta i jość žorstkaje abychodžańnie.
Usio heta vyjaviła maja znajomaja sa svajoj mamaj — viadomymi «ptušynymi» vałanciorami. Jany chadzili da ich parazmaŭlać niekalki dzion zapar. Navat prapanoŭvali vykupić, ale ŭ kramie nie pahadzilisia. Usio bieź źmienaŭ: ptuška pa-raniejšamu mroicca na soncy, — raskazała Volha.
Žurnalisty patelefanavali ŭ kvietkavuju kramu i pahavaryli ź jaje ŭładalnikami. Vyśvietliłasia, što Siaroža žyvie ŭ kramie z momantu jaje adkryćcia — užo čatyry hady. I heta adzinaja ptuška tut — inšych nie było.
Uładalniki raskazali, što ź imi źviazaŭsia centr dapamohi dzikim žyviołam «Siryn», i pa videa śpiecyjalisty ahledzieli ptušku, zadali pytańni pa ŭmovach utrymańnia: nijakich zaŭvah nie było.
Uładalniki kramy navat zapisali ceły zvarot da svajoj aŭdytoryi.
— Kali my adkryvali kvietkavuju kramu, padumali, što tut było b cudoŭna pasialić ptušku, jakaja pryhoža śpiavaje. My cudoŭna razumieli, što ptuška dalikatnaja i joj patrebny dohlad. Paviercie, my pierakapali šmat infarmacyi, bo jość peŭnyja abmiežavańni pa tempieratury i vilhotnaści, patrebny asablivy korm, adsutnaść stresu.
Nam pišuć, što ptuška pad pramymi soniečnymi pramianiami. Ale kletku my vyviešvajem pad dacham, z druhoha boku — ściana, jakaja stvaraje cień. My pastajanna sočym, kab na kletku nie napadali varony ci katy. Ale biez ultrafijaletu i śviežaha pavietra kienaru i praŭda drenna! Ujavicie siabie 24 na 7 u adnym pakoi. Kali my vynosim jaho na vulicu, jon adrazu pačynaje śpiavać. Niekatoryja navat azirajucca, šukajuć, adkul huk. Pytajuć: heta televizar? I nie adrazu vierać.
Pa słovach uładalnikaŭ kramy, miascovyja vielmi lubiać Siarožu: śpiecyjalna prychodziać jaho naviedać i padkarmić. Asabliva jon lubić ahurki i jabłyki, a voś da finikaŭ, jakija jamu taksama pakazanyja, abyjakavy.
Kancert Maksa Karža pačaŭsia z zatrymkaj na dźvie hadziny. «Biełaruś top!» — kryčać i jon, i fanaty3
Kamientary