Pramova hetaha minskaha vypusknika na liniejcy ŭ 2020-m uzarvała internet. Što z chłopcam ciapier?
Uład Rymašeŭski zapomniŭsia biełarusam svajoj pramovaj na vypusknym u 2020-m — tady 17-hadovy chłopiec horača raskrytykavaŭ kiraŭnictva himnazii i vybary. «Spadziajomsia, 9 žniŭnia adbuducca źmieny. Žyvie Biełaruś!» — pramaŭlaŭ junak.
Chutka paśla taho himnazist źjechaŭ va Ukrainu, a zatym — u Polšču. Chłopiec vučyŭsia pa prahramie Kalinoŭskaha, pracavaŭ u dastaŭcy i zapuściŭ svoj jutub-kanał. A adnojčy navat źjeździŭ nazad u Biełaruś. Raspytali maładziona, jakomu ciapier užo 22 hady, pra jaho staleńnie, mary ab Ispanii i pieršyja surjoznyja stasunki.
«Ja viarnuŭsia dadomu»
Pieršy čas u emihracyi Uład vielmi chacieŭ zrabić film pra Siarhieja Cichanoŭskaha — dla taho znachodziŭ jaho znajomych u ZŠA i Rasii, telefanavaŭ im. Da hetych intervju jamu nie chapała kadraŭ z rodnych miaścin Siarhieja.
U svaim pamknieńni skončyć stužku chłopiec, jakomu tady było jašče 17 hadoŭ, viarnuŭsia z emihracyi ŭ Biełaruś: zvyčajnym aŭtobusam z Varšavy ŭ Minsk.
Na miažy mocna chvalavaŭsia, jamu navat zdałosia, što jaho dakumienty praviarali daŭžej za pašparty inšych pasažyraŭ. Ale ŭsio prajšło dobra.
«Praz 4-5 miesiacaŭ ty viartaješsia dadomu. Heta było vielmi kłasna. Pieršyja kroki ŭ rodnym horadzie…
Baćki byli ŭ kvatery — jany byli ŭ šoku, ja im navat ničoha nie skazaŭ. Mama adčyniła dźviery, hladzieła na mianie. Ničoha nie kazała — tam była paŭza, napeŭna, na siekund dziesiać. Prosta stajali i nichto nie vieryŭ u toje, što adbyvajecca. Heta była rańniaja ranica, potym tata pračnuŭsia».
Uład kaža, što tady pajšoŭ na taki krok, bo paddaŭsia emocyjam. Jamu zdavałasia, što palityčnaja situacyja ŭ Biełarusi voś-voś moža źmianicca, i jaho film hetamu dapamoh by.
Za niekalki tydniaŭ chłopiec razam z adnadumcami źjeździŭ u Homiel i ŭ Hrodna, u viosku Aharodnia-Homielskaja kala rasijskaj miažy, dzie Cichanoŭski źbiraŭsia adkryvać hatel z restaranam, i navat u Maskvu.
«Zrazumieŭ, što tut užo nijaki film nie dapamoža»
Heta było ŭ pieršaj pałovie listapada 2020 hoda — zdymki zaniali kala dvuch tydniaŭ, a potym adbyłosia zabojstva Ramana Bandarenki. Padletak pajšoŭ na akcyju, pryśviečanuju śmierci minčuka, i tam jaho zatrymali. Ale paśla adpuścili — jak niepaŭnaletniaha.
Chutka paśla taho Uład viarnuŭsia ŭ Varšavu, dzie pačaŭ vyvučać polskuju movu na prahramie Kalinoŭskaha. Nastupnym hodam Uład pastupiŭ u Varšaŭski ŭniviersitet na adździaleńnie palityčnaj navuki, ale, advučyŭšysia adzin siemiestr, kinuŭ. Kaža, što ŭ bližejšyja hady vučycca nie źbirajecca.
Film pra Cichanoŭskaha chłopiec taksama nie darabiŭ — kaža, što tady pierastaŭ bačyć u hetym sens, i ahułam rasčaravaŭsia ŭ demakratyčnym ruchu.
«Mnie ŭ toj momant zdałosia, što hety film u čarhovy raz prosta ŭsim nahadaje pra heta biaspraŭje i niespraviadlivaść, jakija adbyvajucca ŭ Biełarusi. I mahčyma, jon by staŭ niejkaj nahodaj dla pratestu.
I ŭ niejki momant ja zrazumieŭ, što tut užo nijaki film nie dapamoža. Nu i navat zaraz, hledziačy na heta praz 4-5 hadoŭ, ahułam niama sumnievaŭ, što jon ni na što nie paŭpłyvaŭ by i ničoha maštabnaha nie zdaryłasia b. Hety film pahladzieli b, i ničoha bolš».
«Apošni hod zajmaŭsia jutubam»
Zamiest aktyvizmu Uład skancentravaŭsia na zarablańni hrošaj. Studentam jon padpracoŭvaŭ u dastaŭcy ježy, a paśla pačaŭ zdavać rovar i skutar u arendu inšym dastaŭščykam.
Ale takaja praca jamu nadakučyła.
«Stamiŭsia ad pracy ź ludźmi, ad pastajannych stresaŭ, napružańnia. Taho, što pastajanna treba być u pracy, hetyja pracesy iduć 24/7. Tamu što skutary pracujuć štodzień, u luby momant moža što zaŭhodna zdarycca — pałomka, avaryja na darohach, jašče niešta», — tłumačyć chłopiec.
Tady hety maleńki biznes jon pradaŭ i pačaŭ raźvivać svoj jutub-kanał. Ciapier na jaho padpisanyja 15,5 tysiačy čałaviek.
Uład zdymaje videa z hulniaŭ svajho ŭlubionaha futbolnaha kłubu — «Barsiełona». Zapisvaje kadry z atmaśfieraj u horadzie pierad matčami, reakcyi fanataŭ. Chłopiec kaža, što choča zrabić błohierstva svajoj asnoŭnaj dziejnaściu i atrymlivać zarobak praz rekłamu i inšaje supracoŭnictva ŭ jutubie.
«Byli źbieražeńni, napeŭna, na paŭhoda-hod, kab całkam zajmacca jutubam. Tamu apošni hod prosta im zajmaŭsia, i ciapier užo jość niejkija prapanovy pa rekłamie na nastupny hod, budzie finansavańnie», — kaža Uład.
Futbołam Uład cikavicca z samaha dziacinstva. U Varšavie dla taho taksama znajšłosia miesca — štohod jon hulaje na Kubku Ivulina. Ahułam chłopiec adčuvaje, što ŭžo całkam adaptavaŭsia da novaha horada i ličyć jaho domam. Pa-polsku jon razmaŭlaje volna, ale ŭsie siabry i znajomyja dahetul — biełarusy.
Były himnazist doŭha maryŭ ab tym, kab žyć na radzimie futbolnaha kłuba «Barsiełona», i było navat źjechaŭ tudy na try miesiacy. Rasčaravaŭsia — pierš za ŭsio, praz vysokija ceny na arendu žylla i ŭzrovień žyćcia, jaki «dastatkova nizki ŭ paraŭnańni z Polščaj».
«Heta ispanskaja mara, pra jakuju ty dumaŭ z samaha dziacinstva, u realnaści akazałasia čymści inšym», — kaža jon.
«My byli jašče zvyčajnymi školnikami»
Baćki Ułada zaraz žyvuć u Varšavie. Pa jaho słovach, jamu ŭ emihracyi jany asabliva nie dapamahali — tolki dali 500 dalaraŭ na pakupku rovara, kali jon abjaviŭ, što budzie pracavać u dastaŭcy.
Zaraz chłopcu ŭžo 22 hady. Jon pryznajecca, što adčuvaje, jak chutka staŭ darosłym: u emihracyi jamu daviałosia jašče padletkam arhanizavać svoj byt, pryvyknuć da novaj krainy. Za hety čas u jaho zdarylisia pieršyja surjoznyja stasunki ź dziaŭčynaj, jakija taksama jaho šmat čamu navučyli.
«Zaraz takoje žyćcio, što kožny hod usio źmianiajecca. I dumki, i płany. Nie viedaju, ci heta tolki ŭ mianie tak, ci heta typovaje žyćcio emihranta. Źmianiajecca absalutna ŭsio, i na minuły hod ty ŭžo hladziš na siabie jak na niejkaje małoje dzicia», — kaža były himnazist.
Pieryjadyčna jon dumaje ab tym, što kali b nie vykazaŭsia piać hadoŭ tamu, to staleć u Biełarusi było b praściej, čym u zamiežžy. Ci, prynamsi, možna było b vybirać. Sa svaimi adnakłaśnikami, jakija tady jaho padtrymali, jon zachoŭvaje kantakt — niekatoryja ź ich ciapier i sami žyvuć u Polščy. Ale byli i tyja, jakija asudzili ŭčynak chłopca — jany zusim źnikli z žyćcia.
Uład zhadvaje, što bolšaść školnikaŭ u jaho himnazii da 2020 hoda ahułam nie viedali ničoha pra palityku ŭ krainie. A sam jon ź siabrami časam cikaviŭsia joj prosta tamu, što administracyja prasiła nie chadzić na mitynhi apazicyi. Praz takija pieraściarohi jany daviedvalisia pra Kurapaty i pra akcyi suprać intehracyi z Rasijaj.
«Tady my byli jašče zvyčajnymi školnikami, dziećmi, i nie razumieli, što tam adbyvajecca. Nam było prosta cikava tudy pajechać, tamu što nam skazali, što nielha», — raspaviadaje chłopiec.
Što dakładna jon ciapier choča rabić sa svaim žyćciom, Uład nie viedaje. Dumaje, što chacieŭ by pajechać z Polščy dalej — u paŭnočnyja krainy ci ŭ Šviejcaryju.
Ciapier čytajuć
Kancert Maksa Karža pačaŭsia z zatrymkaj na dźvie hadziny. «Biełaruś top!» — kryčać i jon, i fanaty3
Kamientary
A nakont žyćcia: jon jašče maładeča, tamu całkam musić zasiarodzicca na tym, kab adkazvać za svajo žyćcio samastojna. Ani Łukašenka, ani Duda ź Cichanoŭskim nikoli jamu nie dapamohuć - tamu chaj pierad tym jak hałasić na płoščach padścielić sabie dośviedu ci choć by hrantaŭ jakich. Dla ich taksama treba viedać, jak tuju zajaŭku napisać!