Turystka nazvała Hrodna «nievialikim pravincyjnym haradkom». Biełarusy nie pahadzilisia

«Paśla Minska my pajechali ŭ horad Hrodna. Nievialiki, pravincyjny haradok. Vielmi pryhožy, utulny. Hladzieli, jak zapalvajuć na vulicach lichtary. Słuchali muzykaŭ. Jeli draniki, pili miascovyja napoi. Hrodna mnie spadabaŭsia niezvyčajnym kałarytam», — napisała padarožnica i vykłała niekalki fotazdymkaŭ sa svajoj prahułki pa abłasnym centry.

U publikacyi taksama akazalisia zdymki z Bresta — u tym liku kadr ź lichtarščykam, što vyklikała jašče bolš abmierkavańniaŭ.

«Napchali — ja spakojnaja»: reakcyja karystalnikaŭ

— Zajšła pahladzieć, jak aŭtaru «napchajuć» za «nievialiki pravincyjny haradok Hrodna». I jak žychary Bresta aburacca z-za lichtarščyka, jaki raptam staŭ zapalvać lichtary ŭ Hrodnie. Napchali. Ja spakojnaja, — napisała adna z karystalnic.

Pavialičyć

Pavialičyć

— Pakažycie mnie tuju naziralnuju placoŭku ŭ Hrodnie, ź jakoj vidać, jak lichtarščyk u Breście zapalvaje lichtary, — iranizavaŭ inšy kamientatar.

«Hrodna — nie pravincyja!»

Najbolšaje abureńnie ŭ biełarusaŭ vyklikała «pravincyjnaść» Hrodna.

— Vy surjozna? Nievialiki pravincyjny haradok??? Blin, u Hrodnie 360 tys. nasielnictva. Abłasny centr, starejšy za Picier, a Vy pravincyjny? Dziakuj, — ździviłasia adna z kamientatarak.

Inšaja karystalnica pacikaviłasia, adkul pryjechała turystka, što tak «nieaściarožna adhuknułasia pra najpryhažejšy horad Biełarusi».

Karystalniki raskazvali pra historyju Hrodna, architekturu, pra toje, što horad byŭ karaleŭskaj rezidencyjaj, zhadvali, što ŭ im zaraz žyvuć bolš za 360 tysiač čałaviek, paraŭnoŭvali ź jeŭrapiejskimi haradami, jakija majuć padobnuju historyju, i adznačali, što ich nichto nie nazyvaje pravincyjnymi.

— Jak mianie zamiłoŭvajuć hetyja turysty, jakija, pryjazdžajučy ŭ našu krainu, nazyvajuć usie vialikija harady «nievialikimi i pravincyjnymi». U takim vypadku Ćvier, Pierm, Kazań i inšyja — heta taksama hłuchaja pravincyja… A, i Smalensk jašče ŭspomniła…, — aburyłasia biełaruska.

Jašče adna karystalnica adznačyła, što post u cełym atrymaŭsia dobrym, ale ŭsio ŭražańnie pierakreśliłasia dvuma słovami — «pravincyjny haradok».

Inšaja karystalnica ŭkazała aŭtarcy, što taja pierabłytała Hrodna i Brest, majučy na ŭvazie fota ź lichtarščykam. I dadała, što Biełaruś — nievialikaja kraina z adnym horadam-miljońnikam, i heta Minsk. A Hrodna — horad nie maleńki.

Jašče adna dziaŭčyna adznačyła, što joj niama čaho dadać da inšych adkazaŭ i skazała:

— Lublu Hrodna ŭsioj dušoj, adzin z samych pryhožych, atmaśfiernych haradoŭ, u jakim prajšła pałova majho žyćcia.

«Hrodna — heta prosta vialikaja vioska»: mierkavańnie apanientaŭ

Ale byli i tyja, chto pahadziŭsia z pravincyjnaściu Hrodna.

— Hospadzi, pačytaŭšy kamientaryi, uspomniła, čamu ŭsio žyćcio chacieła z RB zvalić. Takoj kolkaści ahresiŭnych kałhaśnikaŭ mała dzie ŭbačyš. Žyła ja niejak paru miesiacaŭ u hetym raschvalenym Hrodnie, i heta navat horš za pravincyjny horad. U centry paru pryhožych staradaŭnich budynkaŭ, projdzieš 3 km i adrazu akunaješsia ŭ napaŭrazvaleny savok. Nudna i niecikava, — napisała dziaŭčyna.

Pavialičyć

Niekatoryja ciapierašnija žychary horada taksama pryznali, što Hrodna składana nazvać sučasnym miehapolisam.

— Usim pryvitańnie, ja žyvu ŭ Hrodnie. Paćviardžaju — heta nievialiki pravincyjny haradok. Davajcie jašče nakidajcie pra stalicu VKŁ, abłasny centr i sotni tysiač žycharoŭ, — napisaŭ hrodzieniec.

— Ź ciabie taki hrodzieniec, jak z dupy samavar, sakałoŭ panajechaŭšy, — paryravaŭ inšy karystalnik.

Na što chłopiec skazaŭ, što heta «reakcyja typovaha ŭščemlenaha pravincyjała» i adznačyŭ, što Hrodna — «heta prosta vialikaja vioska. Jakaja z kališniaj stalicy VKŁ tak i nie zmahła vyraści bolš ni ŭ jakuju stalicu».

— Nie nie zmahła, a nie dali, — adkazaŭ inšy hrodzieniec.

• 1
• 0
• 8
• 4
• 0
• 0
• 1
• 0