Niekali ciapierašni kiraŭnik «Biełaj Rusi» Hienadź Davydźka, kali jon jašče ŭznačalvaŭ Biełteleradyjokampaniju, vykazvaŭsia pra Kurapaty.
«Kurapaty para nacyjanalizavać raz i nazaŭsiody i zrabić heta miescam smutku, miescam spraviadlivaści i nie rabić z hetaha palityku. Heta naša ahulnaja historyja», — kazaŭ jon u «Kłubie redaktaraŭ» na Biełaruś-1.
Davydźka raskazaŭ «Našaj Nivie», što jon dumaje pra siońniašnija padziei ŭ Kurapatach, dzie hvałtam znosiać kryžy, jakija vidać z darohi.
«Ja vaźmu hetuju temu ŭ «Kłub redaktaraŭ», hramadskija niepahadnieńni — heta zaŭsiody kiepska, — skazaŭ nam Davydźka. — Kiepska toje, što tam adbyvajecca. Ź inšaha boku… nu davajcie jašče bolš kryžoŭ tam pastavim, što heta vyrašyć? Pytańnie Kurapataŭ, na žal, zastajecca. Mnie vielmi chočacca, kab vakoł ich była hramadskaja dyskusija, mnie nie padabajecca toje, što tam adbyvajecca».
Davydźka taksama źviarnuŭ uvahu, što kryžy, pra jakija viadziecca havorka, pastaŭlenyja tam samavolna: «Dyk što, možna kryž u kožnym skviery stavić i čakać, pakul sud pryznaje heta niezakonnym?» — skazaŭ jon.
Na zaŭvahu, što kryžy ŭsio ž źjaŭlajucca ŭ adnym tolki miescy i tolki tamu, što dziaržava doŭhi čas ihnaravała sakralnaść Kurapat, Davydźka adkazaŭ tak: «U hetym [ihnaravańni] ja nie na baku dziaržavy. Zdajecca, što niejkija kroki ŭ hetym kirunku [ušanavańnia] užo zrobleny», — skazaŭ jon.
Ciapier čytajuć
Kaśpiarovič pamior try dni tamu, ale cieła znajšli tolki ciapier1
Kamientary