Palitźniavoleny Skurko raskazaŭ, jak jaho hałava ačyściłasia za adzin dzień. I dasłaŭ novy vierš
«Učora ŭ kamiery nie stała televizara, — napisaŭ palitźniavoleny našaniviec Andrej Skurko ŭ liście žoncy. — Jon naležaŭ čałavieku, jaki ŭžo «vypisaŭsia z sanatoryi».
«Skazać što ja zadavoleny — heta ničoha nie skazać! Za sutki pryroda (hałava maja) ačyściłasia nastolki, što zajmaŭsia anhlijskaj hadziny dźvie i navat niešta zrazumieŭ va ŭzhadnieńni časoŭ u składanazaležnych skazach».
…Zabyvajusia ŭsio raskazać pra dźviery ŭ miascovych prahułačnych dvorykach. Jany (a taksama ich karobki i zaviesy) vyhladajuć vielmi starymi. Na niekatorych navat jość kruki pad pietli nie z taho boku, u jaki jany adčyniajucca. Mahčyma, tyja dźviery pastavili ŭ dvoryki, pavymaŭšy ź siaredziny turmy padčas ramontu. A značyć, jany mohuć pamiatać Kołasa, a moža navat kalinoŭcaŭ. (Dźviery ad Kołasavaj kamiery ž, zdajecca, i addali ŭ muziej paśla ramontu turmy — treba budzie paśla schadzić zirnuć na ich:)», — piša jon.
Andrej Skurko taksama dasłaŭ svajmu paŭtarahadovamu synu novy vierš — jon piša za kratami sapraŭdnyja šedeŭry dziciačaj paezii.
U laščynie na pahorku
My pabačyli vaviorku!
Jšła jana ź vialikim miecham
U hryby i pa arechi,
Kab u dupłach ich chavać
Dy siabrovak častavać.
Ciapier čytajuć
Architektar nazvaŭ toje, što zrabili ŭ Niaśvižy, «karnym dobraŭparadkavańniem»2
Kamientary