U Minsku 21 studzienia pamior paet Michaił Hančaroŭ. Pra jaho śmierć u sacsietkach paviedamili jahonyja siabry. Jamu było 66 hadoŭ.
«Samy talenavity z tych, pobač z kim ja pačynała. Samy biasprymiesny paet z tych, kaho Dzima Strocaŭ nazvaŭ «Minskaj škołaj». Tam navatary byli. I estety. Kaho tolki nie było. A Miša byŭ adziny.
Miša niezvyčajny byŭ. Vielmi cichi. Biaskonca biezabaronny. Absalutny čužaziemiec u krainie ludziej.
U mianie zaŭsiody była ŭpeŭnienaść, što Miša viedaŭ niešta, čaho my nie viedali, čaho ludzi nie viedajuć u pryncypie — i nie kazaŭ pra heta prosta tamu, što heta było biessensoŭna, jon viedaŭ, što hetaha nichto nie zrazumieje. Łastaŭki zrazumiejuć. Prymuła. Stary chleŭ. Prypynak na vulicy Siarova. Ale im i niama čaho raspaviadać, im i tak pra jaho ŭsio viadoma», — napisała Julija Čarniaŭskaja.
Michaił Hančaroŭ naradziŭsia ŭ 1957 hodzie ŭ Minsku. Skončyŭ Minski industryjalny technikum budmateryjałaŭ, zajmaŭsia budaŭnictvam, ułasnaj majsterniaj, zachaplaŭsia stvareńniem draŭlanych cacak i mebli.
Drukavacca pačaŭ u 1981 hodzie ŭ časopisach «Pracoŭnaja źmiena» i «Takoje žyćcio». Vieršy Michaiła publikavalisia ŭ zborniku «Vieś» (Ryha, 1992), u almanachach «Manałoh» i «Minskaja škoła».
U 1995 hodzie ŭ Minskim vydaviectvie «Vinahrad» vyjšła kniha vieršaŭ Michaiła Hančarova «Chrustalny šar».
Michaił — łaŭreat fiestyvalaŭ i konkursaŭ aŭtarskaj pieśni ŭ Smalensku (1982) i Vilni (1988).
«Vieršy žyvuć, navat kali ich nichto nie słuchaje. Ja nikoli nie sprabavaŭ samaśćviardžacca praz paeziju. Usio, što ja rabiŭ, rabiŭ u asnoŭnym dla siabie. Vieršy — dla kožnaha svajo. Dla mianie — heta sposab uśviedamleńnia śvietu, heta značyć sposab pryniaćcia emacyjnaha pieralicca hetaha ŭśviedamleńnia: kali niešta vielmi dobra ci drenna. Viadoma, ciapier u žyćci ŭsio mianiajecca, i ŭ majoj śviadomaści, adpaviedna… — pisaŭ jon. — Niezrazumieła, u što heta vyljecca, ale pisać ja budu. Bo kali doŭha nie pišaš, pačynaješ adčuvać, što kiepska robiš. Što łajdačyš i nie robiš taho, što tabie naležyć rabić… Dyk voś i žyvu sabie spakojnieńka. Pišu vieršy».
Ciapier čytajuć
Syny «litoŭskaha špijona» adpravili Łukašenku list. Tym časam uspłyli novyja detali jaho spravy4
Kamientary