Minčanka, ašukanaja machlarom, admoviłasia vyzvalać pradadzienuju kvateru i pajšła ŭ sud. Što z hetaha vyjšła?
Časta źjaŭlajucca naviny, što ludzi zastajucca biez kvater. A što adbyvajecca paśla taho, jak achviara daviedajecca, što pieraličyła hrošy ašukancu?
Pra heta na prykładzie historyi ź minčankaj, jakuju padmanuli ašukancy, Minsk-Navinam raskazali ŭ prakuratury Minska.
Tak, 71-hadovaj minčancy patelefanavaŭ nieznajomiec, pradstaviŭsia pravaachoŭnikam i paviedamiŭ, što jaje kvatera nibyta vystaŭlena na prodaž złamyśnikami. U chodzie šmatlikich telefonnych razmoŭ jon pierakanaŭ pažyłuju žančynu źviarnucca ŭ ahienctva nieruchomaści, kab pradać kvateru.
— Uhoda pa adčužeńni kvatery, zhodna z umovami jakoj minčanka abaviazałasia vyzvalić jaje na praciahu siami dzion z momantu padpisańnia damovy kupli-prodažu, adbyłasia. Atrymanyja hrošy piensijanierka pakłała na rachunak u banku, ź jakoha jany ŭ chutkim časie byli vykradzienyja, − raspaviała prakuror adździeła pa nahladzie za adpaviednaściu zakona sudovych pastanoŭ pa hramadzianskich spravach prakuratury Minska Lilija Korań. — U nastupnym novy ŭłaśnik kvatery źviarnuŭsia ŭ sud z patrabavańniem ab vysialeńni hramadzianki, bo taja svoj abaviazak pa vyzvaleńni žylla nie vykanała.
U sustrečnym pazovie piensijanierka asprečvała zaklučanuju damovu kupli-prodažu, spasyłajučysia na ździajśnieńnie ździełki pad upłyvam padmanu.
Razam z tym, pryniaŭšy pad uvahu, što jana mieła namier pradać kvateru, atrymała ad sumlennaha pakupnika hrošy i rasparadziłasia imi na svajo mierkavańnie, z ulikam taho, što pry rehistracyi damovy kupli-prodažu joj tłumačyli pravavyja nastupstvy ŭhody, sud u pryznańni ŭhody niesapraŭdnaj admoviŭ i vysieliŭ minčanku z kvatery.
Charakterna, što paciarpiełaja mieła znosiny z afierystam vyklučna pa telefonie. Jon nastolki ŭvajšoŭ da jaje ŭ davier, što kantralavaŭ usie jaje dziejańni pa prodažy nieruchomaści. Paśla taho jak iłžesupracoŭniku ŭdałosia atrymać dostup da hrašovych srodkaŭ, jon pierastaŭ vychodzić na suviaź.
— Ciapier u dačynieńni da nieŭstanoŭlenaj asoby raspačataja kryminalnaja sprava, adnak heta nie dapamoža paciarpiełaj viarnuć zhublenuju kvateru, − adznačyła surazmoŭca. — Varta pamiatać: sapraŭdnyja pravaachoŭniki nikoli nie stanuć pravodzić rasśledavańni, arhanizoŭvać jakija-niebudź apieracyi abo instruktavać pa telefonie − takim sposabam dziejničajuć tolki ašukancy. Bolš za toje, ni ŭ jakim razie pa prośbach nieznajomcaŭ nie ŭstanaŭlivajcie na svaje mabilnyja telefony jakija-niebudź dadatki — dziakujučy im kibierzłačyncy mohuć atrymać dostup da vašych źbieražeńniaŭ.
Maksim Znak naviedaŭ śpiektakl «Zekamieron», pastaŭleny pa jahonaj knizie, napisanaj u SIZA4
Kamientary