Biełaruski śpieŭny hurt pryjechaŭ u viosku Dašy na Padlaššy. Miascovaja babula ich začaravała
Muzyka Siaržuk Doŭhušaŭ padzialiŭsia videa i emocyjami ad sustrečy z nośbitkaj śpieŭnych tradycyj.
Siaržuk Doŭhušaŭ — zasnavalnik «Śpieŭnych schodaŭ» i źbiralnik falkłoru. U 2023 hodzie jon zasnavaŭ u Varšavie hurt «Kasary», jaki adradžaje tradycyju biełaruskich mužčynskich śpievaŭ. Dniami jon naviedaŭ Padlašša — rehijon na ŭschodzie Polščy, dzie žyvuć aŭtachtonnyja biełarusy.
Razam z «Kasarami» Doŭhušaŭ uziaŭ udzieł u abradzie śviatkavańnia śviata Jurja ŭ vioscy Dašy — heta pryharad miastečka Klaščeli, zasnavanaha svajho času vilenskim vajavodam Mikałajem Radziviłam. Žychary vioski zbolšaha pravasłaŭnyja i ŭ štodzionnym žyćci karystajucca padlašskaj havorkaj. Adnyja ź ich ličać siabie biełarusami, inšyja — ukraincami, bo miascovaja havorka blizkaja da ŭkrainskaj movy.
Na svajoj staroncy ŭ fejsbuku Doŭhušaŭ raskazaŭ, jak jany chadzili Dašami i śpiavali. I kala adnoj z chat miascovaja žančyna pačała im śpiavać tutejšyja pieśni ŭ adkaz.
«Voś jana, žyvaja tradycyja! (…) U niejki momant adčuŭ siabie jak doma — byccam my ŭ rodnaj vioscy na Paleśsi», — dzielicca emocyjami Siaržuk.
«Chrystos uvaskros! Jak zaŭša, vy nas vyhladajacie!» — vitaje miascovy čałaviek staruju, jakaja siadzić kala płotu na łaŭcy, zasłanaj samatkanaj pościłkaj.
A taja adkazvaje: «Pieśniu zaśpiavać jakujuś vam chaču. Ci 'šče zumieju?» — i pačynaje.
Tam u polu verba,
pod verboju — vada.
Tam divčyna prykrasnaja,
hej, da vodu tam brała.
Divka vodu bere,
kozak konia vede,
pytajeťsia divčynońki,
kudy dorožyńka ide…
I tudy vona ide,
i siudy vona ide,
až do tei krynyčeńki,
tam, de vojsko stojało…».
Pieśnia praciahvajecca i čuvać, jak niekatoryja ludzi padpiavajuć salistcy.
«Viartajusia z Padlašša — zaradžany i jak śled adpačyŭšy. Z «darami» i napoŭnieny miascovym ducham, tutejšymi tradycyjami, muzykaj i śpievami», — dzielicca emocyjami ad pajezdki Doŭhušaŭ.
«Ja nie chaču adpuskać žyćcio». U piśmieńnicy Śviatłany Kurs rak na poźniaj stadyi10
Kamientary