«Narod pavinien na hetu ŭładu malicca». Łukašenka patrabuje, kab paśla armii chłopcy viartalisia stroha na raniejšyja miescy pracy
Alaksandr Łukašenka na sustrečy sa svaimi čynoŭnikami havaryŭ pra ŭzmacnieńnie «pryhonnaha prava» adnosna maładych śpiecyjalistaŭ, apielujučy da składanaha mižnarodnaha stanovišča.
Łukašenka zahadaŭ svaim čynoŭnikam pilna sačyć za rucham kadraŭ, majučy na ŭvazie maładych śpiecyjalistaŭ, jakija raźmiarkoŭvajucca dla pracy ŭ sielskaj haspadarcy paśla zakančeńnia navučalnych ustanoŭ. Kali niejkija z hetych śpiecyjalistaŭ buduć prapadać ź miescaŭ, kudy ich raźmierkavali, Łukašenka paabiacaŭ vysyłać kantraloraŭ sa svajoj administracyi.
«Ja čamu tak žorstka staŭlu pytańnie. Užo mnohija — voś, pryhonnaje prava, pryhonnaje prava…
Słuchajcie, mužyki, siońnia situacyja vajennaja. Toje, što my nie vajujem, — narod pavinien na hetuju ŭładu malicca, što my jašče niejak trymajemsia. Vy bačycie, što navokał. Jak tolki ŭnutry pojduć prablemy — nam ich uzmocniać. Nam padkinuć. Vuń vakoł Biełarusi siadziać, jak źmiei padkałodnyja šypiać, hatovyja siudy rynucca. Tamu davajcie padymać prablemy i vyrašać pytańni, jakija na pavierchni», — zajaviŭ palityk.
Pry hetym Łukašenka źviarnuŭ uvahu, što maładyja śpiecyjalisty paśla słužby ŭ vojsku nie zaŭsiody viartajucca na raniejšaje miesca pracy. Jon padkreśliŭ, što «hetuju prablemu treba vyrašać».
«Prynamsi skazać: chłopcy, jak było, tak i jość — usie iduć u vojska, z vojska viartajucca zaatechnikami, ahranomami», — skazaŭ pramoŭca.
Pry hetym fakt słužby va Uzbrojenych siłach pavinien uličvacca pry pryjomie śpiecyjalistaŭ na pracu.
«Kali ŭsieahulny [vajskovy abaviazak], to ŭsim treba słužyć. I pry pryznačeńni, ruchu, pieramiaščeńni ludziej treba hladzieć: słužyŭ ci nie słužyŭ».
Ciapier čytajuć
Stali viadomyja novyja detali ŭ maštabnaj spravie arhanizataraŭ kancertaŭ2
Kamientary
I potym, šmat krainaŭ nie vajujuć, u tym liku j susiedzi, ale tam nichto nie molicca na ŭładu, tam narod abiraje ŭładu, najmaje jaje na rabotu na vyznačany zakonam termin.