Viadučaja «Obyčnoho utra» Maryna Mientusava raskazała, što ŭ jaje «jość šmat dykpikaŭ ad viadomych mužčyn». Pra što jana?

Pa słovach Maryny Mientusavaj, jana bačyła tyja samyja fatahrafii hienitalij Andreja Stryžaka — joj pakazali ich.

Ale i ŭ jaje «jość šmat dykpikaŭ ad roznych biełaruskich viadomych mužčyn». Jana pažartavała, što navat zajmajecca katałahizacyjaj atrymanych fatahrafij.

— U mianie navat jość futpiki (ad anhł. foot — stupnia. — Zaŭv. red.). Tak, mnie dasyłajuć nohi, — pryznałasia Mientusava. I dadała: — Kab ježu dasyłali, było b nie tak drenna.

Paśla hetaha adzin ź viadučych šou «Hutarki», komik Idrak Mirzalizade, ździviŭsia, što mužčyny ŭsurjoz fatahrafujuć svaje nohi, i ŭdakładniŭ, chiba heta cikava žančynam.

— Nu, a chiba dykpiki nam cikavyja biez dazvołu? — adkazała Mientusava.

— Biez dazvołu nikomu nie cikavyja, ja zhodny, — adkazaŭ Mirzalizade.

«Lusterka» vyrašyła daviedacca, pra jakich mienavita «biełaruskich viadomych mužčyn» havaryła Mientusava. Imiony jana nie nazvała, adnak udakładniła, što dykpiki byli dasłanyja nie raptam, a ŭ kantekście papiarednich znosin.

— Z mnohimi ź ich [hetych mužčyn] u mianie była niejkaja pierapiska ci navat prastora dla flirtu. Jany nie źjaŭlajucca maimi kiraŭnikami, ja ź imi ŭ pryncypie nie pracuju, — padkreśliła Mientusava. — Tamu takaja infarmacyja [fatahrafii ich aholenych hienitalij] mianie naohuł nijak nie abražaje, nie ranić, nie tryhieryć.

Pry hetym Mientusava adznačyła, što, niahledziačy na ŭłasnaje staŭleńnie da dykpikaŭ, jana «zaŭsiody padtrymlivaje žančyn, dla jakich takaja infarmacyja vielmi adčuvalnaja i abraźlivaja».

— A kali nijakaj prastory dla flirtu ŭ mianie z mužčynam nie było i jon dasłaŭ mnie takija zdymki, budučy zusim-zusim nieznajomym čałaviekam, to ja prosta abo błakuju jaho adrazu, abo pišu, kab bolš jon takoha nie rabiŭ. Kali b ja rabiła publičnym kožny taki vypadak i nazyvała imia kožnaha čałavieka, jaki dasyłaŭ mnie fota člena abo rabiŭ niešta inšaje niedarečnaje, to, dumaju, ja b tolki hetym i zajmałasia. A ja nie chaču hetym zajmacca, — pryznałasia surazmoŭnica.

Jak dadała Mientusava, u jaje jak u fieministki jość pryjarytetnyja temy, ź jakimi joj padabajecca pracavać i ŭ jakich jana bačyć sens i kaštoŭnaść. Ale «biaskonca zajmacca temaj čužych členaŭ i ich rassyłki» jana nie płanuje.

— Heta važnaja tema, ale kožnaja aktyvistka i fieministka maje prava vybirać dla fokusa temy, asabliva dla jaje aktualnyja, — zaŭvažyła Mientusava. — Dykpiki ž mianie naohuł «nie biaruć». Mnie niama nijakaj spravy da taho, što mnie dasyłajuć. Časam mianie navat bolš zakranajuć niepryjemnyja kamientaryi ad žančyn, čym čužaja mužčynskaja častka cieła. Pahladzieła — zakryła abo zabłakavała, ci, kali flirt byŭ, prosta jaho spyniła, tamu što mnie takoje nie padabajecca.

• 7
• 1
• 7
• 9
• 3
• 3
• 1
• 1