«Prybraŭ — štraf. Nie prybraŭ — štraf». Ludzi aburajucca zahadami nakont liścia
Uviadzieńnie štrafaŭ za niapravilnuju ŭtylizacyju apałaha liścia vyklikała haračaje abmierkavańnie.
Zhodna z zakanadaŭstvam, va ŭładalnikaŭ ziamielnych učastkaŭ jość tolki dźvie zakonnyja mahčymaści razabracca ź liściem: abo na kampost, abo padpisańnie damovy ź jurydyčnaj asobaj, jakaja zajmajecca vyvazam kamunalnych adkidaŭ. Za inšyja sposaby — ad spalvańnia ci vykidu ŭ śmietnik da vyvazu ŭ les — praduhledžany štraf.
U tyktoku pad rolikam z hetaj infarmacyjaj ludzi vykazvajuć prapanovy, sumniavajucca ŭ praŭdzivaści i žartujuć. My sabrali najbolš admietnaje.
«Kali za pavietra budziem płacić?»
«Užo nie viedajuć, za što hrošy ź ludziej brać. Hetaj zimoj budziem za śnieh płacić». Hetaja replika nabrała zvyš 900 łajkaŭ.
«Za ŭsio treba płacić», — zaŭvažaje inšy karystalnik i pytajecca: «A kali za pavietra budziem płacić?» Jaho padtrymała amal 240 inšych hledačoŭ.
«Prybraŭ liście = štraf. Nie prybraŭ liście = štraf. Sam pazbaviŭsia liścia = štraf. Atrymaŭ štraf = štraf. Nie atrymaŭ štrafu = štraf», — padsumoŭvaje rečaisnaść inšy. I jaho padtrymała bolš za 620 hledačoŭ.
Jašče adzin źviartaje ŭvahu na toje, što ŭładalniki svaich učastkaŭ štosiezon za niešta płaciać. I cikavicca, što ž prydumajuć, kab uziać ź ludziej hrošy viasnoj.
«Uletku — trava, uvosień — liście, uzimku — śnieh, a ŭviesnu za što płacić budziem?»
«Chto prydumaŭ hetuju łuchtu?» — vykazvaje niechta abureńnie.
«Samyja hałoŭnyja darmajedy krainy», — adkazvajuć jamu.
«Chto im u hałavu takija idei padkidaje?» — cikaviacca ludzi.
«Usio žyćcio palili liście»
Mnohija zaŭvažajuć, što spalvać liście — daŭniaja praktyka.
«Usio žyćcio palili liście».
«Usio žyćcio palili, a ciapier nielha, dyk mnie što? Jeści ich?»
«Usio žyćcio liście spalvali, a tut užo ad liścia ŭsio drenna. Moža, i drevy ŭžo škodu prynosiać».
Što rabić?
Niekatoryja viesieła prapanujuć nie sadžać dreŭ ci vysiečy ich, kab nie było prablemy ź liściem.
«Jość jašče adzin varyjant — śpiłavać drevy, bo prybirać stanovicca ŭsio daražej».
«Nie sadžać drevaŭ, nie budzie prablem».
«Nu ŭsio… Treba vysiakać drevy».
«Śpiłujem usie drevy, dyj hodzie».
Ale na heta im adkazvajuć:
«Vysiakać drevy taksama nielha. Štraf».
Adzin z hledačoŭ prapanuje «pakinuć liście ŭ spakoi». Pavodle jaho słovaŭ, «da viasny jano pierapreje pad śnieham i ŭhnoić hazon».
«Varyjant zakapać u ziamlu na ŭčastku taksama jość», — nahadvaje inšy.
Jość i tyja, chto hladzić na situacyju z humaram:
«My sušym i zimoj jamo, a kudy ich jašče možna padzieć, kali vakoł adnyja štrafy?» — zaŭvažaje niechta.
«Samakrutki jašče možna rabić», — padkazvaje inšy.
«Ja svajo liście ŭ kišeniach pacichu na pracu važu».
Niekatoryja nie vierać i śćviardžajuć, što heta dezinfarmacyja.
A adzin hladač śćviardžaje, što «Łukašenka dazvoliŭ spalvać na ŭčastku suchuju travu ŭ kantejniery ci ŭ mietaličnaj jomistaści». Ale heta niapraŭda.
Ciapier čytajuć
«U turmie ja lubiŭ vynosić śmiećcie». Historyja Mandeły, jaki razumieŭ, što niemahčyma zamanić voraha ŭ zasadu, kali nie viedaješ, jak myślać jaho hienierały77
«U turmie ja lubiŭ vynosić śmiećcie». Historyja Mandeły, jaki razumieŭ, što niemahčyma zamanić voraha ŭ zasadu, kali nie viedaješ, jak myślać jaho hienierały7
«Jak Volski prychodziŭ ź pieratrusam da Kołasa, a Krapiva i Hlebka danosili na kaleh». Apublikavanyja žachlivyja ŭspaminy Ryhora Biarozkina pra represii 1920—1940-ch1616
Kamientary
Chrien kto mienia oštrafujet
Zato otnositielno čisto v okruhie,i mnie prijatno.