Кожная шыльда — рэклама. Колькі давядзецца жыхарам «Мінск-Свету» плаціць за «Пекін», «Польку» і іншыя назвы?
Ці змогуць жыхары захаваць прыгожыя назвы і колькі гэта будзе каштаваць, Мінск-Навінам распавялі ў галоўным упраўленні гандлю і паслуг Мінгарвыканкама.
— Пытанне першапачаткова пастаўлена няправільна. Прыгожыя і меладычныя назвы не перашкаджаюць нікому, але размяшчаць нават самую эфектную шыльду без узгаднення і без атрымання адпаведнага рэкламнага пашпарта — гэта парушэнне закона, — адзначае начальніца аддзела кантролю за рэкламай і абароны правоў спажыўцоў Мінгарвыканкама Ірына Летняк. — Закон адзіны для ўсіх. Чаму юрыдычныя асобы і арганізацыі, з якімі заключана 23 тысячы дамоваў, плацяць за рэкламныя канструкцыі, а ў «Мінск-Свеце» гэта павінна размяшчацца бясплатна? Некаторыя параўноўваюць гэтыя назвы з нумарацыяй дамоў і назвамі вуліц, але гэта няправільнае параўнанне».
«Фантазійныя назвы «Ванкувер», «Афіны», «Сан-Францыска» створаны, каб прыцягнуць увагу, прасоўваць будынкі або раёны.
Гэта фантазійныя, інакш кажучы — выдуманыя назвы, якія падтрымліваюць цікавасць альбо прасоўваюць тое ці іншае будынак або збудаванне (у залежнасці ад таго, якая мэта закладвалася ў гэта першапачаткова). Такая інфармацыя не з'яўляецца абавязковай і тым больш не мае нічога агульнага з нумарацыяй дамоў і назвамі вуліц у транспартным арыентаванні. Больш за тое, дадзеныя абазначэння не з'яўляюцца шыльдамі, таму што ў такіх дамах адсутнічаюць адпаведныя аб'екты абслугоўвання.
«І згодна з растлумачэннем МАРГ, такі нэймінг для размяшчэння патрабуе атрымання дазволу і заключэння дамовы з мясцовым выканаўчым і распарадчым органам, які прадугледжвае аплату за выкарыстанне гарадскога асяроддзя (асяроддзя населенага пункта ці іншых тэрыторый) у рэкламных мэтах. Але забудоўшчык такога дазволу ў Мінгарвыканкама не атрымліваў. Адпаведна, гэта з'яўляецца парушэннем пункта 1 артыкула 13 Закона Рэспублікі Беларусь «Аб рэкламе»: размяшчэнне сродкаў вонкавай рэкламы без наяўнасці ў рэкламараспаўсюджвальніка дазволу адпаведнага выканаўчага камітэта забараняецца», — падкрэсліла чыноўніца.
«Вяртаючыся да фінансавага пытання, якое так абурае многіх. Для кожнага жыхара плата за прыгожы нэймінг будзе эквівалентная кошту… адной запалкі, — кажа Ірына Летнік. — Кошт аднаго «квадрата» рэкламнага поля раўняецца адной базавай велічыні, або 42 рублям. Калі разглядаць прыклад непасрэдна назваў на пад'язных групах (памеры вар'іруюцца ад 0,65 да 1,2 кв.м) з улікам усіх паніжальных каэфіцыентаў, то штомесячны кошт аднаго «квадрата» рэкламы складзе ў сярэднім ад 7 да 10 рублёў».
Паведамляецца, што сума будзе заканамерна падзелена на ўсіх жыхароў канкрэтна ўзятага дома.
«Аднак разгледзім сітуацыю, калі жыхары ўстануць у позу і плаціць адмовяцца. Маўляў, вам трэба, вы і дэмантуйце. Тады заплаціць прыйдзецца даражэй. Дэмантаж зробяць спецыяльныя службы, а выдаткі будуць спагнаныя ў судовым парадку. Права на жыццё мае любая шыльда, надпіс, канструкцыя, у якой ёсць адпаведны рэкламны пашпарт, — дадаў дырэктар Мінскага гарадскога цэнтра інжынірынгавых паслуг Леанід Норык.
— Для прыкладу, царква на вул. Гурскага, 48. На фасадзе размешчаны надпіс «Благадаць», і на яе атрыманы пашпарт і ажыццяўляюцца плацяжы ў бюджэт. Аналагічныя сітуацыі з усім знаёмымі кінатэатрамі — тыя ж «Кіеў», «Кастрычнік» і іншыя — або гасцініцай «Мінск», універмагам «Беларусь». Яшчэ адзін не самы відавочны прыклад — дылерскі цэнтр на праспекце Партызанскім. Па сутнасці, юрыдычная асоба проста размясціла адрас. Але з улікам візуальнага складніка — «Партызанскі, 162», выкананага шрыфтам вялікага памеру, а таксама фармату размяшчэння, — ён і ўспрымаецца, і з'яўляецца камерцыйнай рэкламай. І дадзены нэймінг аформлены як рэкламны аб'ект і аплачваецца ў бюджэт адпаведна», — прывёў прыклады чыноўнік.
Цяпер чытаюць
«Мне сорамна, але я нават не памятаю». Сталі вядомыя новыя падрабязнасці з працэсу здымак эмігрантаў для кіно на БТ6
Каментары