Ці памятаеце вы эўразьвязаўскую ўмову №2? Піша ў сваім блогу Аляксандар Класкоўскі.
Рэабілітацыі недзяржаўных пэрыёдыкаў, выкінутых з шапікаў ды каталёгаў перад выбарамі-2006, пакуль што не прадбачыцца. Памятаеце, рэдактары шэрагу такіх выданьняў некалькі разоў пісалі самаму высокаму начальству, каб дапамагло аднавіць статус-кво. Днямі ў Берасьці прагучаў ускосны адказ. Маўляў, нідзе ў сьвеце дзяржава распаўсюдам апазыцыйных мэдыяў не займаецца.
Са свайго боку спыніць уціск прэсы патрабуе Брусэль. Мусіць, многія ўжо і пазабывалі тыя лістападаўскія 12 умоваў Эўразьвязу. Нагадаю ўмову №2: "Паважаць права народу Беларусі на незалежную інфармацыю і свабоду слова, напрыклад, свабода журналістам працаваць без прыгнёту або судовага перасьледу, каб не зачыняліся газэты і не было перашкодаў іх распаўсюду".
Беларускае кіраўніцтва закідае Захаду падвойныя стандарты. Дык можа, каб адчапіўся, узяць ды скапіяваць ягоныя ўласныя стандарты ў галіне СМІ? :)
...Памятаю, як, упершыню трапіўшы ў Францыю ў сярэдзіне 90-х, папрасіў тамтэйшых калегаў: ну пакажэце хоць адзін дзяржаўны пэрыёдык! Яны доўга корпаліся ў стосах і нарэшце выцягнулі бюлетэнь фармату А4 (як цяперашняя "НН":). Здаецца, пад назваю "Lettre de Matignon" (іхні Матыньёнскі палац — аналяг нашага Дому ўраду).
Я пагартаў. Ніякай прапаганды, толькі афіцыйная хроніка ды пераказ урадавых пастаноў. Лічы, дайджэст. Падручны матэрыял для журналістаў ды юрыстаў.
— І гэта ўсё?
— Усё! — адказалі французы.
Нашай кіроўнай эліце такое можа хіба ў благім сьне прымроіцца. А там, у заходніх дэмакратыях, гэта звыклая норма, што не заўважаецца, як дыханьне: фактычна ўся прэса — недзяржаўная. Кажучы мовай нашага чынавенства — уся апазыцыйная.
Во жах: начальства — бяз органаў! :)
І пры гэтым дзяржава ня толькі гарантуе распаўсюд пэрыёдыкаў незалежна ад палітычнага кірунку (гэта норма, напрыклад, закладзена ў францускім законе 1947 году), але яшчэ і датацыі пошце вылучае, каб падпіска абыходзілася таньней. У Францыі на гэта асыгнуюцца штогод сотні мільёнаў эўра. Зь невялікімі варыяцыямі падобныя прынцыпы распаўсюду прэсы дзейнічаюць і ў іншых сталых дэмакратыях.
Дзеля чаго марнуюцца казённыя сродкі? Нашыя функцыянэры будуць доўга сьмяяцца з замежных дзівакоў. Усё гэта робіцца там дзеля забесьпячэньня канстытуцыйнага права грамадзянаў на свабоднае атрыманьне інфармацыі.
Ну як ты знойдзеш агульную мову з такімі марсыянамі? :)
Зрэшты, ня выключана, што на пэўным этапе гандлю з Эўразьвязам афіцыйны Менск згодзіцца вярнуць у шапікі колькі там рэпрэсаваных выданьняў. І гэтае аднаўленьне статус-кво пададуць як калясальны зрух у бок дэмакратызацыі.
Падобным чынам, дарэчы, можа выглядаць і сытуацыя з палітвязьнямі. Спачатку ідзе паласа пасадак, а потым кагосьці амністуюць — вось вам нібыта і саступка.
Разьлічваць на большае Эўразьвязу, ва ўсякім разе пры сёньняшніх падыходах, пакуль што не выпадае. Не настолькі слаба пачуваецца тутэйшая ўлада.
Яшчэ болей, пэўныя крыніцы сьцьвярджаюць: у Брусэлі зноў мацнеюць размовы пра тое, што найлепей аддаць "беларускае пытаньне" на водкуп Маскве. Калі насамрэч так, то, мусіць, старой Эўропе па-ранейшаму найзручней быць "трошачкі цяжарнай" гэтым самым пытаньнем.
Ну а Масква, канешне, вырашыць яго можа. Ды так, што мала ня здасца.
Каментары