Vykładčyca biełaruskaj litaratury Maryna Kazłoŭskaja pakinuła Biełaruś, kali ŭźnikła pahroza jaje svabodzie. «Usie 18 hadoŭ u mianie było adčuvańnie, što ja doma, ja na svaim miescy», — napisała jana ŭ ščymlivym raźvitalnym dopisie.
Maryna Kazłoŭskaja była nie prosta papularnaj, a kultavaj vykładčycaj Liceja Biełaruskaha dziaržaŭnaha ŭniviersiteta. «Piedahoh ad Boha, zakachanaja ŭ biełaruskuju litaraturu», — kažuć pra jaje vypuskniki ŭstanovy.
Pryčynaŭ zvalnieńnia i vyjezdu z krainy Kazłoŭskaja nie nazyvaje. Jana pakul abmiežavałasia pastom u fejsbuku i nie razmaŭlaje sa ŚMI.
Siabry kažuć, što heta vynik palityčnaha cisku.
«Ź jaje chvarobaju jana razumieła, što ŭ turmie bieź lekaŭ jana nie vyžyvie, a tak, moža, i pieražyvie hetych upyroŭ», — skazała «Našaj Nivie» jaje siabroŭka.
«Licej BDU pačaŭsia dla mianie, kali mnie było piatnaccać. Pačaŭsia vypadkova, jak i ŭsie losavyznačalnyja padziei, — napisała Maryna Kazłoŭskaja ŭ siabie ŭ fejsbuku. — Pa ŭsich zakonach łohiki ja nie musiła pastupić, ale pastupiła, musiła vylecieć paśla pieršaj siesii, ale nie vylecieła.
Licej sapraŭdy navučyŭ mianie vučycca i zadaŭ vyšyniu, jakoj ja hadami vymiarała svajo žyćcio.
Adna z maich najzapavietniejšych mar — viarnucca pracavać u Licei. Jana spraŭdziłasia, choć i nie adrazu.
I ŭsie nastupnyja 18 hadoŭ u mianie było adčuvańnie, što ja doma, ja na svaim miescy, ja rablu ŭ žyćci niešta sapraŭdy značnaje i sensoŭnaje, układvajučysia ŭ budučyniu krainy, jakuju lublu. Heta davała adčuvańnie asałody ad nastaŭnictva, jakim by ciažkim časam jano ni było, radaści sustrečy ź ludźmi, jakich ja lublu i ź jakimi mnie paščaściła pražyvać žyćcio razam.
Dumaju, što nikoli nie zmahła b sama admovicca ad usiaho hetaha. Ale daviałosia.
Darahija kalehi, dziakuj vam vialiki, što ŭsie hetyja hady vy vučyli, padkazvali, dapamahali, supieražyvali i padtrymlivali. Dla mianie radaściu i honaram było pracavać z vami. Bieražycie siabie.
Darahija dzieci, mnie vielmi škada, što našy razmovy pra litaraturu skončanyja. Ale heta nie značyć, što vy nie možacie čytać, dumać, abmiarkoŭvać, lubić i raści nad saboj. Nichto nie moža vam hetaha zabaranić. I ŭ vas usio jašče jość vyručaj-pakoj.
Darahija vypuskniki, nieŭzabavie mnie vielmi spatrebicca vaša dapamoha. Treba tolki krychu pryvyknuć da majho novaha stanovišča.
Što ž, jak by ni było baluča, žyćcio praciahvajecca. Na žal, nie ŭ Biełarusi. Ale ja abaviazkova viarnusia. Budźma!» — padsumoŭvaje Maryna Kazłoŭskaja.
«Tvaje dzieci — najlepšyja! Tak pracavać z čałaviečymi dušami — najvyšejšaje majsterstva».
«Sustrakajusia pieryjadyčna z Vašymi vučniami i viedaju, jak jany hanaracca tym, što Vy byli ich Nastaŭnikam!»
«Kaniec epochi… Dziakuj vam za vas!»
«Dziakuj za adzin z samych kaštoŭnych urokaŭ, jakija zastalisia ŭ mianie ź licejskaha žyćcia!»
«Ja vielmi ŭdziačna vam za tyja hady ŭ Licei, i viedaju, što ŭ vas usio atrymajecca, što b vy ni zadumali!» — tak adhuknulisia na navinu jaje byłyja vučni i kalehi.
Ciapier čytajuć
Siłaviki raskazali, za što praviali chapun na tenisnym matčy7
Siłaviki raskazali, za što praviali chapun na tenisnym matčy
«Adnavili hramadski paradak, nie sastupiŭšy patrabavańniam novych vybaraŭ». Što piša Hrokipiedyja pra pratesty, Łukašenku, movu i jak dzielić spadčynu VKŁ1313
Kamientary