Źnikły pomnik Łarysie Hienijuš moža znachodzicca ŭ zelvienskaj carkvie
Pomnik, pa źviestkach «Narodnaj Voli», znachodzicca na zachavańni ŭ carkvie, na terytoryi jakoj jon stajaŭ.
Nahadajem, pomnik Łarysie Hienijuš u Zelvie źnik učora. Dahetul stała viadoma, što taho patrabavała infakazačka Volha Bondarava, ale miascovyja čynoŭniki joj adkazali, što znos pomnika budzie niezakonnym, paśla čaho jon źnik pad pokryvam nočy.
U rajvykankamie pierakonvali, što nie viedajuć, kudy padzieŭsia pomnik, ale raili nie šukać jaho i nie vykuplać.
«Navat nie mučciesia. Pomnik znachodzicca va ŭłaśnika, i jon nie płanuje rabić zachady pa jaho prodažy. Ja dumaju, kali jon va ŭłaśnika, to jon patrebny ŭłaśniku», — davodziła čynoŭnica.
Łarysa Hienijuš — vybitnaja biełaruskaja paetka, jakaja da kanca žyćcia nie pryniała savieckaha hramadzianstva, zachoŭvała hramadzianstva Biełaruskaj Narodnaj Respubliki. Jaje kniha «Spoviedź» — ščymlivyja ŭspaminy pra žyćcio i savieckaje źniavoleńnie — u 1980-ja i 1990-ja była biestsieleram.
Žychary Zelvy pastavili joj pomnik kala carkvy z błasłavieńnia tahačasnaha mitrapalita Fiłareta, bo Hienijuš, siarod inšaha, u časy hanieńniaŭ na relihiju była adnoj z apor miascovaj pravasłaŭnaj hramady.
Unuk Łarysy Hienijuš: Heta zrabili ŭnočy pacichu, kab nichto nie bačyŭ, nie viedaŭ
Ciapier čytajuć
«Jana zabrała dziaciej i viarnułasia ŭ Minsk»: historyja biełarusa, jaki emihravaŭ u Barsiełonu ź siamjoj, a zastaŭsia adzin14
Kamientary