Niaklajeŭ: Vielmi šmat było zroblena pamyłak — i ŭładaj, i apazicyjaj
Piśmieńnik i palityk Uładzimir Niaklajeŭ vykazaŭ svoj pohlad na pamyłki apazicyi i źviarnuŭsia da biełarusaŭ.
«Vielmi šmat było zroblena pamyłak. Dumali nie zusim u toj bok, u jaki stratehična treba było dumać. Tut vinavaty nie tolki tyja ludzi, jakija zaraz pry ŭładzie, jakija jak by stvarali ŭvieś klimat našaha siońniašniaha žyćcia, ale i tyja ludzi, jakija znachodzilisia z druhoha boku, u tym, što nazyvałasia apazicyjaj», —
vykazaŭsia Uładzimir Niaklajeŭ u intervju DW Biełaruś.
Niaklajeŭ ličyć, što ŭ dziejańniach z abodvuch bakoŭ było «vielmi šmat padobnaha»:
«Hetaje padabienstva zaklučałasia ŭ tym, što pierš za ŭsio napieradzie ŭsich astatnich intaresaŭ stavilisia niejkija asabistyja. Nu, moža być, partyjnyja, kali čałaviek u partyi. Moža, jašče niejkija. Ale pytańnie Ajčyny, kłopat pra jaje byli niedastatkovymi dla taho, kab my mahli zachavać jaje takoj, pra jakuju maryli».
Niahledziačy ni na što, Niaklajeŭ zaklikaje nas vieryć u lepšaje:
«Źniščeńnie Biełarusi pačałosia nie siońnia. Źniščali nas užo dziasiatki razoŭ. Usio, zdavałasia, kamienia na kamiani niamašaka. Raskidali ŭsio. Lasy našy vysiekli, pali našy papalili.
Ničoha takoha! Usio adrastaje, vyrastaje, krasuje. Nie źnikaje mova, nie źnikaje intelekt naroda hetaha, rozum hetaha narodu, duša hetaha narodu. I bjecca i bjecca na toj ziamli biełaruskaje serca. I tak i budzie!»
Ciapier čytajuć
Foty z Maskvy dajuć pabačyć Pucina i Łukašenku biez hrymu11
Kamientary
Dla takich stichi, mova i pročieje budiet samoje važnoje. Živut v svojem mirie