Błohierka pakazała sposab, jak dajechać ź Minska ŭ Varšavu i nie stajać u čarzie na miažy
U kamientarach prapanavali jašče bolš trapnych łajfchakaŭ.
Tyktokierka Marharyta Zajcava raskazała ŭ niadaŭnim roliku, jak dabrałasia ź Minska ŭ Varšavu i pry hetym paźbiehła sumnaviadomych čerhaŭ na miažy. Dla hetaha joj i jaje spadarožniku daviałosia zrabić koła:
«Uviečary sieli na ciahnik Minsk — Kalininhrad. Usiu noč spali narmalna, nie skurčanyja. Niekalki razoŭ tolki pračynalisia na miažy, kab pamiežniki pastavili štamp».
Ranicaj Marharyta z mužčynam užo byli ŭ Kalininhradzie:
«Było paru hadzin na śniadanak, pajšli ŭ kaviarniu niedaloka ad vakzała. Prykładna ab 11-j sieli na aŭtobus Kalininhrad — Varšava ad Ecolines. Miaža była pustaja, prajšli vielmi chutka, biez čerhaŭ».
Prykładna a 8-j viečara, piša Marharyta, jany narešcie dajechali da Varšavy. Dziaŭčyna padkreślivaje, što jany sa spadarožnikam dakładna viedali, kolki zojmie šlach, a kali b jechali praz Brest i stajali ŭ čarzie na miažy, takoj dakładnaści nie było b. I, kaža jana, taki šlach pieranosicca lahčej za stajańnie ŭ čarzie — u Varšavu jany pryjechali «nie zamučanyja i vyspanyja».
Takim čynam, daroha ad Minska da Varšavy zaniała prykładna sutki. Kvitki abyšlisia prykładna ŭ 240 rubloŭ na čałavieka.
Novy šlach dziaŭčynie spadabaŭsia. Videa ź jaje raskazam nabrała amal 170 tysiač prahladaŭ, i siarod mnostva kamientaroŭ pad rolikam jość inšyja parady tym, chto hatovy abjazdžać čarhu na polskaj miažy.
Pradkazalna bolšaść takich varyjantaŭ źviazanaja ź Litvoj. Kali i rabić koła, to nie abaviazkova dajazdžać ažno da Kalininhrada — Vilnia bližej:
«Dajazdžaješ na aŭtobusie da Vilni za 4,5 hadziny, ź ich zvyčajna 2 hadziny na miažy. Heta 55 jeŭra. Potym rejsavym ciahnikom da Varšavy [jedzieš] 8 hadzin. Heta [jašče] 25 jeŭra. Usio».
«Aŭtobus Minsk — Maryjampale ad Ecolines a 8-j ranicy, pierasadka da Varšavy praz paŭtary hadziny na ryžski Ecolines, i ŭ 23:30 [vy] užo ŭ Varšavie. Pakul čakajecie pierasadku ŭ Maryjampale — na vakzale jość tualet, kaviarnia z abiedami i kavaj. Ź Minska da Varšavy pradajecca adziny kvitok za 200 rubloŭ, miažu prachodziać praź Bieniakoni, dzie za sutki idzie tolki vosiem aŭtobusnych rejsaŭ».
«Praź Vilniu chutčej i tańniej, hałoŭnaje — stykavać aŭtobusy».
Niekatoryja kamientatary nahadvajuć, što na bresckim pamiežnym punkcie aŭtamabilisty mohuć zarehistravacca ŭ elektronnaj čarzie — tady dastatkova prosta padjechać na miažu, kali padydzie vaša čarha.
Jość i inšyja varyjanty:
«Moj šlach byŭ: ciahnik Kalinkavičy — Brest za 25 rubloŭ, taksi z vakzała na miažu — 6 rubloŭ. Aŭtobus Brest — Terespal za 40 rubloŭ i ciahnik Tarespal — Varšava za 75 złotych».
«Dajechać da Bresta štadleram — 3 hadziny, chvilin 15 na taksi da miažy, potym u pieršy aŭtobus na stamiatroŭcy. Prachodžańnie miažy [zajmaje] 6-12 hadzin, i jašče 2,5 hadziny — da Varšavy».
«Da Bresta ciahnik, 10 rubloŭ na taksi da miažy. 100 rubloŭ na padsadku la šłahbauma, kab dajechać da Varšavy. Ja tak apošnija razy jechaŭ».
Što da šlachu praz Kalininhrad, u jaho jość i svaje minusy. U kamientarach Marharyta napisała, što atrymała šmat novych štampaŭ u pašpart — ich stavili i rasijskija pamiežniki, i litoŭskija, bo ciahnik na Kalininhrad prachodzić pa litoŭskaj terytoryi.
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆ
Kamientary