«Mnie litoŭcy skazali nie śviacicca, tamu što śpiecsłužby šukajuć, jak padabracca». Franak Viačorka pra pahrozy

«Naša Niva»: Łatuška niadaŭna kazaŭ, što nibyta łukašysty pieradavali Kiełahu kampramat na apazicyju. Ty štości čuŭ pra heta?

Franak Viačorka: Nie čuŭ, ale i nielha vyklučać. Łukašysty źbirajuć usie publičnyja dyskusii, pierapiski, svarki, kab dyskredytavać palityčnych apanientaŭ, pieradajuć zamiežnym dypłamatam. Naprykład, chtości raskrytykavaŭ Litvu — my viedajem, što jany heta abaviazkova pierakinuć litoŭcam, maŭlaŭ, hladzicie, vas «biehłyja» krytykujuć. Apošni hod heta praca intensifikavałasia.

A Łatuška, niesumnienna, top-vorah dla Łukašenki, jon jaho nienavidzić. I Łatuška zastajecca ci nie hałoŭnaj mišeńniu dla režymu.

«NN»: Tamu što vychadziec ź sistemy?

FV: Tamu što vychadziec ź sistemy, tamu što krytyčny, aktyŭny, enierhičny. Enierhii Łatuški možna pazajzdrościć, prosta kruhłasutačna pracuje. Jon zajmajecca samaj balučaj dla Łukašenki temaj — heta adkaznaść i sankcyi. Kaniečnie, Łukašenka chacieŭ by Łatušku źniščyć, spynić. Ja dumaju, što takuju zadaču jon i pastaviŭ svaim słužbam — luboj canoj. I moža być, navat ataka na Mielnikavu, kali jana płanavałasia, to heta była ataka na Łatušku.

«NN»: A tabie pahrozy pastupali?

FV: Mnostva.

Mnie navat litoŭcy skazali nie chadzić nikudy, nie śviacicca, tamu što raspracoŭvajuć i šukajuć, jak padabracca. Pa starych znajomych, siabrach zakidajuć niejkija prapanovy ab supracy, pahražajuć prablemami dla siemjaŭ u Biełarusi.

Asabista mnie hebešniki nie pišuć, ale šukajuć słabyja miescy, kab padabracca bližej. Ale ja nikudy nie chadžu asabliva, ź nieznajomcami nie kamunikuju, tamu heta nie tak prosta. Śpiecsłužby, jak praviła, zachodziać praź ludziej, tamu treba być vielmi akuratnym z atačeńniem. My ŭ Ofisie ŭzmacnili miery biaśpieki paśla Mielnikavaj. Pravierki, vieryfikacyi…

«NN»: Dadatkovuju achovu najmali?

FV: Nie. Ale za piać hadoŭ byli sproby ludziej sa stromnaj bijahrafijaj praniknuć da nas. Byŭ vypadak, kali čałaviek chacieŭ naniacca na supracoŭnika pa biaśpiecy. Ale na etapie vieryfikacyi my daviedalisia, što jon supracoŭničaŭ z KDB. Da 2017 hoda, ale ŭ KDB byłych supracoŭnikaŭ nie byvaje. Meta śpiecsłužbaŭ zaraz — paźniščać publičnych fihur, struktury demakratyčnych siłaŭ, kab nie było alternatyvy. I nam, biełarusam, treba źbierahčy maralny suvierenitet. Kali nie budzie demakratyčnych siłaŭ, tady zastajecca tolki Łukašenka, jaki pradstaŭlaje Biełaruś. I tady ŭ jaho kart-błanš na lubyja dziejańni, na lubyja represii, i voś tady my paniasiem paŭnatu adkaznaści za ŭsie jaho złačynstvy, u tym liku za vajnu va Ukrainie. I nichto nie dakaža, što biełarusy supraciŭlalisia.

Čytajcie całkam: Vialikaja hutarka z Franakam Viačorkam — pra kruhły stoł z Łukašenkam, pamyłki, chejtaraŭ i hałoŭnaje dasiahnieńnie

• 11
• 0
• 3
• 1
• 0
• 2
• 0
• 4