Ёсьць некалькі стратэгій, якія дазваляюць гледачу адчуць асалоду ад гэтай стужкі. Піша Андрэй Расінскі.
Беспрынцыпны шатландскі гандляр зброяй пагражае чалавецтву. Але чалавецтву пашанцавала: на ягоную абарону становіцца сакрэтны атрад змагароў…
«Кідок кобры» — высокабюджэтны трэш ад Стывена Сомэрз. Маса спецэфектаў, страляніна, інтрыга, падабраная на галівудскай сметніцы. Фірмовы гумар, які калісьці дэманстраваў Сомэрз на «Муміі» забыты.
«Змяіная» стужка мёртвая і стэрыльная, як пластыкавыя жаўнерыкі, рэкламай якіх і з’яўляецца фільм.
У гэтай цяжкой сітуацыі ёсьць некалькі стратэгій, якія дазваляюць гледачу адчуць асалоду ад самай пустой гульні.
Першая стратэгія — адгадваць дзе й што панакрадзена з іншых фільмаў. «Кідок кобры» дае для гэтай забаўкі процьму магчымасцяў. Тут вам і «Зорныя войны», і Джэймс Бонд, і капітан Нэма, і «Пяты элемент», і… — карацей, самі шукайце.
Другая стратэгія — дакручваць тупыя патрыятычныя фразы да поўнага імбецылу. Уявіць, што яны вымаўляюцца не з гонарам, а з іроніяй. І дадатковая асалода — лавіць рэжысёра на парушэннях законаў фізікі (прыемна адчуваць сябе разумным-разумным).
Наступную стратэгію можна параіць усім, хто асмеліцца паглядзець фільм на DVD. Можна адключыць гук — і заняцца альтэрнатыўнай агучкай; можна дзеля сюррэалізму пакласці тэлевізар на бок.
Але самая рызыкоўная стратэгія, за якую могуць і морду набіць, такая.
Усе гэтыя баранэсы ў латэксе, пластыкавыя пехацінцы, гандляры ў жалезнай масцы, ніндзі і гнюсныя навукоўцы — насамрэч, вядомыя медыйныя персанажы. Засталося толькі на пачатку фільму раздаць ім імёны. Шурык, Стасік, Ліда, Вова і — страшна падумаць — Зянон.
Выбуховы эфект — гарантуецца.
Каментары