Ёй быў 91 год.
Легендарная французская актрыса, спявачка і грамадская дзяячка Брыджыт Бардо — адна з самых уплывовых фігур у гісторыі папулярнай культуры ХХ стагоддзя. Яе жыццё і кар'ера сталі яркім прыкладам таго, як адзін чалавек можа змяніць стандарты прыгажосці, а затым адмовіцца ад сусветнай славы.
Уварваўшыся на экраны ў сярэдзіне 1950‑х гадоў, асабліва пасля знакавага фільма Ражэ Вадзіма «І Бог стварыў жанчыну» (1956), яна здзейсніла сапраўдную эстэтычную рэвалюцыю.
Бардо прапанавала свету новы тып жаноцкасці — натуральнай, раскаванай, пачуццёвай і свабоднай ад умоўнасцей.
Яе вобраз, які спалучаў дзіцячую непасрэднасць з адкрытай сэксуальнасцю, стаў выклікам кансерватыўнай маралі таго часу.
Брыджыт разглядалі як сімвал эмансіпацыі таго часу і нават называлі «лакаматывам жаночай гісторыі».
Яе шлях у мастацтве быў імклівым і яркім. Яна стала галоўным сэкс-сімвалам Еўропы, альтэрнатывай галівудскім зоркам накшталт Мэрылін Манро.
Стыль Бардо — ад знакамітай прычоскі «бабета» і фірмовага макіяжу вачэй да манеры апранацца — капіравалі мільёны жанчын па ўсім свеце.
Аднак велізарная слава і пастаянная ўвага папарацы сталі для акторкі цяжкім грузам.
У 1973 годзе, знаходзячыся на піку прыгажосці і запатрабаванасці, Брыжыт Бардо прыняла шакавальнае для многіх рашэнне назаўжды пакінуць кіно.
Гэты момант стаў водападзелам у яе лёсе.
Другую палову жыцця яна цалкам прысвяціла абароне жывёл. Стварыўшы ўласны Фонд, Бардо стала вядомай сваёй непрымірымай і часта радыкальнай пазіцыяй у барацьбе супраць нашэння натуральнага футра, карыды, жорсткага абыходжання з любымі жывымі істотамі.
Бардо здолела трансфармаваць сваю неймаверную медыйную папулярнасць у рэальны інструмент уплыву на грамадскую свядомасць.
Цяпер чытаюць
«Беларусь цябе любіць». Рэпартаж з развітання з Мікітам Мелказёравым6
Каментары
(Срэбнае вяселле так спявалі)