Расейскі фільм, які чапляе. Пасьлявайсковая мэтафізычная драма.
БТ, 22.25
Жывы (Живой)
Расея, 2006, каляровы, 98 хв.
Рэжысэр: Аляксандар Велядзінскі
Ролі выконваюць: Андрэй Чадаў, Аляксей Чадаў, Максім Лагашкін, Уладзімер Епіфанцаў, Вольга Арнтгольц, Вікторыя Сьмірнова, Аляксандра Робак, Кацярына Волкава
Жанр: Пасьлявайсковая мэтафізычная драма
Адзнака: 6 (з 10)
Кір вяртаецца дадому пасьля раненьня ў Чачэніі. Дома яго чакае матуля й дзяўчына, зь якой ён зьбіраўся ажаніцца. Але вайна не адпускае Кіра – ён забівае, зрываецца, п’е. І яму зьяўляюцца прывіды двух загіблых сяброў…
Адзін зь нешматлікіх расейскіх фільмаў, зьнятых за апошні час, які чапляе – сваёй праўдай і неглямурнасьцю. Вайсковая траўма, экзыстэнцыйны шок, пакута, агрэсія, здратаванае сумленьне…
Карціна Велядзінскага не зьбіраецца пець расейскія “патрыятычныя” дыфірамбы, як гэта робяць “9 рота” і містычна-імпэрскі “Начны дазор”.
Герой (Андрэй Чадаў) – чалавек, а не служка сыстэмы. Нямотны крык, боль, камэдыйныя сябры-прывіды…
Андрэй Чадаў грае на надрыве, крывёй і рэзкімі жэстамі, але ягоны брат Аляксей, які зьяўляецца ў фільме ў ролі сьвятара, “перайграе” галоўнага героя любоўю і супакоем.
Фільм няроўны: жэст, трапная фраза, эмоцыі, песьня – але гэта нібыта й не сабрана разам, у адзінае цэлае. Крык прагучаў, экран скалынуўся, розгалас ёсьць.
У любым выпадку для сёньняшняга расейскага кіно – гэта вельмі годная стужка.
Цяпер чытаюць
Як жыве Алесь Мухін, вядомы знаўца «Што? Дзе? Калі?»8
Каментары