«Heta mnie nieabchodna! A heta — abchodna!» Havoryć dzicia. Sučasnaje, mienskaje

Ź lubimaha ŭ zanatoŭkach za Bahdančykam u 2016:

Pavialičyć

— Što ŭ ciabie ŭ rocie? — spałochana pytaju ja, bo mnie zdałosia, što niešta jon sabie zapchaŭ za ščaku.

— Ničoha, - spakojna adkazvaje Bahdan. I dadaje, zazirnuŭšy kudyści ŭ siabie: — Ničoha — tolki hołas.

* * *

Čuju hołas ź inšaha pakoja:

— Mam, što treba rabić, kab zaleźci na šafu?

— Eeeee… Ničoha! Na šafu nielha załazić!!!

— A što treba rabić, kali ŭžo zalez?

* * *

U 57-ym stary čałaviek na ŭvieś sałon skazaŭ u telefon: «Vot, jedu s polikliniki — analizy sdavał». Bahdan na ŭvieś sałon jamu ŭ adkaz: «A my ŭ park Maksima Horkaha — katacca na atrakcyjonach».

Hladžu ŭ akno pierad špacyram i zadumienna kažu:

— Tam, z adnaho boku, soniečna, a z druhoha — viecier. Što rabić?

— Davaj pojdziem z taho boku, dzie soniečna, — razrulvaje situacyju hracyjozna Bahdan.

* * *

Upieršyniu sioleta Bahdan zahladzieŭsia na kvietki.

— Pryhožyja? — radujusia ja.

— Tak, voś hetaja troški padobnaja da Krušyły, a taja — da Uspyša (heta takija mašynki z mulcika).

* * *

Bahdanie, pytaju, da kaho ty padobny — da mamy ci taty?

Da Maksima, — kaža, nie zdumlajučysia navat. — My ź im adnaho rostu.

* * *

Dobry viečar, dziaŭčaty! - kaža Bahdan niejkim dziaŭčatam 8-10 hod u našym dvary.

Dobry viečar, — adkazvajuć ździŭlenyja dziaŭčaty.

Hladzi, mam, — zadavolena kaža mnie mały, — ja dziaŭčat troški navučyŭ rodnaj movie.

* * *

Kałyski byvajuć dvuch vidaŭ - dziciačyja kałyski i kałyski dzimaklatyi (heta jašče ź pieryjadu zachapleńnia Dančykam)

* * *

Pytaju, jaki kaścium padrychtavać da Novaha hodu.

Nijakaha nie treba, — zaspakojvaje mianie Bahdan. — U mianie ŭžo jość adzin. Spartsmienski. Ty lepš sabie padrychtuj kaścium. Dejzi.

* * *

Mama, kali łaska, nie śpiavaj, — pračuła prosić Bahdan. — Kali ty śpiavaješ, mnie taaak sumna.

Oj, kažu, a davaj ja tabie viasiołuju piesieńku pra Train zaśpiavaju?

Nie! — padchoplivajecca mały. — Kali ty śpiavaješ pra Train, mnie stanovicca jašče sumniej…

* * *

Ja tak nikoli nie budu bolš. Vielmi nikoli. Vielmi-vielmi. I heta nie prosta słovy. Ja tak liču. Heta maja ličyłka. (vidavočny ŭpłyŭ sadka).

* * *

Jość Cichi akijan. A jość Hučny. Ci, jak jaho jašče nazyvajuć — Atłantyčny.

* * *

Sutyknuŭšysia z novaj susiedkaj — maleńkaj — u padjeździe, Bahdan papiaredziŭ jaje mamu: I ja sabie takuju dačušku naradžu. Tolki ź inšaj šapačkaj!

* * *

Jak budzie «dziadźka tok» pa-rasiejsku? — pytaje mianie chitra mały.

Nu, diadia tok, — kažu.

Nie, zajaŭlaje, iliklicistva! I dadaje, ź pieravahaj hledziačy na mianie: mnie zdajecca, što ja viedaju rasiejskuju lepš za ciabie!

* * *

- Nu narešcie, znajšoŭ, dzie cipło, — pryhavorvaje mały, zapaŭzajučy da bataryi.

— CIpło? Heta ty pa-rasiejsku vučyšsia havaryć, tak?

— Heta nie ja pa-rasiejsku havaru, heta mianie pierakłali.

* * *

Trenirujučy novaje słova, pačutaje ŭ sadku, Bahdan dzielić cacki i pryhavorvaje:

Heta mnie nieabchodna, a heta — abchodna…

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0