«Hipoteza aktyŭnych babulaŭ i dziadulaŭ». Navukoŭcy patłumačyli sakret doŭhažycharstva
Dohlad unukaŭ i praŭnukaŭ — voś što padaŭžaje žyćcio najbolš istotna.
Pra heta śviedčyć teoryja pad nazvaj «Hipoteza aktyŭnych dziadulaŭ», jakuju niadaŭna apublikavali ŭ vydańni Proceedings of the National Academy of Sciences. Zhodna z teoryjaj, u samym pačatku historyi čałaviectva palaŭničyja i źbiralniki, što žyli daŭžej za dzietarodny viek, mahli padtrymlivać svaich unukaŭ i dapamahać im. U kaho dziady dažyvali da takoha ŭzrostu, u tych i naščadki mieli bolš šancaŭ na vyžyvańnie, piša New York Times.
Z knihi vynikaje, što ludziam varta nie škadavać času na fizičnyja nahruzki.
Bolšaść ludziej viedajuć, što dla zdaroŭja karysna jak maha bolš ruchacca. Amal lubaja fizičnaja aktyŭnaść dobra ŭpłyvaje na serca, źnižaje ryzyku roznych chvarob i ich ciažkaść, dy i ŭvohule dazvalaje nam adčuvać siabie lepiej. Ale ž čamu praktykavańni tak na nas upłyvajuć?
Hipoteza aktyŭnych dziadulaŭ tłumačyć heta tak. U daŭnija časy samym maładym i ŭraźlivym z pradstaŭnikoŭ čałaviectva byli patrebnyja babuli i dziaduli. Tyja ž, u svaju čarhu, pavinny byli być dastatkova enierhičnymi i žvavymi, kab znachodzić ježu dla ŭnukaŭ. Fizičnaja aktyŭnaść raspačynała ŭ ich arhaniźmie kletačnyja pracesy, jakija spryjajuć lepšamu stanu zdaroŭja, i evalucyja addała pieravahu mienavita takim ludziam.
Hipoteza taksama raspaviadaje, čamu fizičnyja praktykavańni patrebnyja tym, chto žadaje zastavacca zdarovym u stałym uzroście. Pa-pieršaje, padčas ruchaŭ arhanizm tracić enierhiju, jakaja inakš nazapašvałasia b u vyhladzie tłušču. Tłuščovyja adkłady, u svaju čarhu, spryjajuć raźvićciu niekatorych chvarob — naprykład, dyjabietu druhoha typu. Pa-druhoje, fizičnyja praktykavańni — heta toj typ stresu, što ŭmacoŭvaje nas, bieź jaho cieła stałaha čałavieka pracuje horš.
«Hłavnoje»: chto staić za najbolšaj sietkaj rehijanalnych telehram-kanałaŭ Biełarusi. Jaje ślady viaduć u Rasiju4
Kamientary