15 maja na hadavym schodzie Narviežskaha PENa filii suśvietnaha abjadnańnia piśmieńnikaŭ za svabodu słova, u jaho hanarovyja siabry ŭračysta pryniali źniavolenaha pravaabaroncu Alesia Bialackaha, piša Radyjo Svaboda.
Z abhruntavańniem prapanovy vystupiŭ Jorhien Frydnes, hienieralny sakratar Narviežskaha PENa, jon ža staršynia Narviežskaha Nobieleŭskaha kamiteta.
Na schodzie pakazali frahmienty filma «Biełaruś: apošniaja dyktatura ŭ Jeŭropie» pra Alesia Bialackaha ź sieryi šaści stužak ab pravaabaroncach «Serca, jakoje nikoli nie pamre»
Na schodzie vystupiła žonka Bialackaha Natalla Pinčuk.
Jana padziakavała narviežskim tvorcam i narviežskamu hramadstvu za razumieńnie i padtrymku svabodalubnych pamknieńniaŭ biełarusaŭ.
«Hetuju ŭnutranuju svabodu niasie ŭ sabie i Aleś, i nijakaja turma i ździeki jaho nie złamajuć duchoŭna», — pierakananaja jana.
«U karotki čas adnosnaj svabody Aleś znachodziŭ i viartaŭ u litaraturnuju prastoru imiony i tvory piśmieńnikaŭ, represavanych ci štučna zabytych u SSSR. Daśledavaŭ novuju biełaruskuju litaraturu pačatku XX stahodździa jak składnik adradžeńnia madernaj biełaruskaj nacyi. Ale historyja apisała zmročnuju piatlu — i ŭ Biełaruś znoŭ pryjšła dyktatura. Aleś biez vahańniaŭ uskłaŭ na siabie misiju pravaabaroncy», — nahadała Natalla Pinčuk.
Jana raskazała narviežskim tvorcam pra palityčnych źniavolenych u Biełarusi, u tym liku piśmieńnikaŭ i žurnalistaŭ.
«Nia viedaju, kali ŭdasca pieradać Alesiu viestku pra honar, jaki akazaŭ jamu Narviežski PEN. Ale jana zaśviedčyć, što pra jaho pomnić supolnaść tvorcaŭ i ŭvieś svabodny śviet. Pakaža jana i ŭładam, što ŭ śviecie Biełaruś nie zabytaja, pra Bialackaha pamiataje Narviehija, na ziamli jakoj jon atrymaŭ hodnaść nobieleŭskaha łaŭreata», — skazała Natalla Pinčuk i zapatrabavała vyzvaleńnia biełaruskich palityčnych viaźniaŭ biez usiakich umovaŭ.
Ciapier čytajuć
«U vyniku jon skazaŭ mnie: «Chopić mianie šantažavać, ja chaču palubavacca hetymi drevami». Aksana Kołb raskazała, pra što razmaŭlała sa Statkievičam na miažy88
Kamientary