«Nijakich «Tata, kupi!». Startapier raspaviadaje, čamu jon ekanomić, navat kali jość hrošy, i zakuplajecca ŭ sekandach

«Maja łohika prostaja: kali ja mahu ŭziać biaspłatna, značyć, ja zarabiŭ. Tamu ja achvotna zabiraju byłuju va ŭžytku meblu i addaju svaju. Na vopratcy ja zekanomiŭ vielizarnuju kolkaść hrošaj, bo apranajusia ŭ sekand-chendach. U mianie siorfierski styl, ja lublu ŭniviersalnyja šorty: možna i kupacca, i biehać, i špacyravać. Maje lubimyja brendy Hurley, DC, Quiksilver u sekand-chendzie kaštujuć pa 10-20 złotych (2,4—4,8 jeŭra), a ŭ kramie — 50-70 jeŭra. I navošta pierapłačvać?

Chtości moža z hetym nie pahadzicca. Navošta važdacca dziela čahości biaspłatnaha, marnavać čas, kali možna kupić patrebnaje? I ja całkam z hetym zhodny. Patrebna załataja siaredzina. Kali reč patrebna terminova, prosta tut i ciapier, i jana kaštuje niadoraha — praściej kupić. Tamu što moj čas daražejšy.

Pry hetym ježa — heta śviatoje. Na ježy my nie ekanomim naohuł. Kuplajem darahija pradukty: čyrvonuju rybu, šmat zielaniny, viaskovyja jajki — pa ich navat śpiecyjalna jeździm u asobnaje miesca. Zekanomiš na ježy, a potym budzieš tracicca na tabletki i daktaroŭ.

Dom na kołach dapamahaje zekanomić u padarožžach

Niejak jechaŭ u Krakavie na samakacie, ubačyŭ mašynu, ableplenuju nalepkami z harami. Padumaŭ, što hety čałaviek robić ekskursii pa harach, a my jak raz z žonkaj chacieli tudy vybracca. Akazałasia, što kiroŭca nie robić ekskursii, ale pradaje mašynu. 

Heta kłasny kiempier, pierarobleny z Volkswagen T4. Ja za paŭhadziny vyrašyŭ — kuplaju. Ździełka, viadoma, zaniała dva z pałovaj miesiacy: tarhavalisia, abmiarkoŭvali detali. U vyniku ja kupiŭ jaho dom na kołach za 8000 jeŭra. My źjeździli na im u Ispaniju, Francyju, šmat padarožničali pa Tatrach, Słavakii, Słavienii. Aščadzili kuču hrošaj — nie treba było płacić za žyllo, bo my spali ŭ svaim domie na kołach. 

Potym nas stała čaćviora — stała ciesna i ja pradaŭ kiempier za 6000 jeŭra. 

Tak, heta była impulsiŭnaja kupla, ale jana dapamahła mnie zekanomić. Kali b my ź siamjoj padarožničali, arandujučy žyllo praz Airbnb (u nas 2 dziaciej) — heta byli b zusim inšyja sumy.

Byvaje, što ja hulaju pa handlovym centry i baču pryhožuju reč. Tady ja razhladaju jaje z usich bakoŭ. Kali prosta vielmi chočacca, to kažu sabie: «kali mnie heta sapraŭdy treba— ja viarnusia za hetym zaŭtra». Čaściej za ŭsio nie viartajusia.

Majo chobi — heta snaŭbord i viejkbord (vid sportu, jaki spałučaje vodnałyžny słałam, akrabatyku i skački), niatannyja zachapleńni. Ale ŭ mianie i tut atrymlivajecca «vyčapić» dobryja rečy pa vydatnaj canie.

Naprykład, došku ja kupiŭ u Tajłandzie za 550 jeŭra hadoŭ vosiem tamu — da hetaha času na joj katajusia. Možna było ŭziać za 250 i vykinuć praz 5 hadoŭ, ale ja vybraŭ jakasnuju — i jana siabie całkam apraŭdała. 

Niejak u Partuhalii paznajomiŭsia z chłopcam na rybałcy. Jon taksama zachaplajecca kajcinham, i ŭ jaho byŭ kupał niepatrebny (śpiecyjalny parašut), jaki jon nie vykarystoŭvaŭ. I jon mnie jaho prosta padaryŭ, «beušny» kupał kaštuje kala 500 jeŭra. 

Trapiecyju ja znajšoŭ u Niderłandach. Natchniŭsia Toni Robins i vyrašyŭ pravieści ekśpierymient: «stvaru sabie realnaść siłaj namiery». Znajšoŭ na karcie horad Kajtviejk — nazva prosta kaža pra kajtynh. Pajechaŭ tudy naŭzdahad prosta vyrašyŭšy pravieryć ci zmahu ja siłaj namieru atrymać, što chaču. Heta była niadziela, usio zakryta, chadziŭ pa pustym horadzie (na vulicy nikoha, tolki dylerskija aŭtamabilnyja centry). Błukaŭ i kazaŭ sabie: «Ja znajdu trapiecyju dla kajtynhu».

U vyniku znajšoŭ skład dla ekstremalnych vidaŭ sportu. Jon byŭ začynieny, ale praz žaluzi ja ŭbačyŭ kurtku. Zrazumieŭ, što ŭnutry niechta jość. Pahrukaŭ, mnie adkryli. Patłumačyŭ chłopcu, što šukaju trapiecyju dla kajtynhu, jon pakazaŭ mnie trapiecyi pa 200—300 jeŭra. Ja pryznaŭsia, što dla mianie heta doraha. Paprasiŭ prynieści niešta byłoje va ŭžytku. Chłopiec syšoŭ u bakoŭku — i prynios vydatnuju trapiecyju za 50 jeŭra. Ja da hetaha času joj karystajusia.

Darečy, nie saromiejciesia kazać što dla vas niešta doraha, heta absalutna narmalna. Heta nie aznačaje, što vy žabrak. Vy prosta chočacie reč, ale jaje košt vas nie zadavalniaje.

Jašče ŭ Biełarusi, u hodzie 2017, ja šukaŭ ryštunak, i na sajcie Extreme.by znajšoŭ staruju vietku — chłopiec pradavaŭ kuču rečaŭ. Ja vyrašyŭ tudy źjeździć. 

Pryjazdžaju — jon vynosić dva vielizarnyja čachły, całkam zabityja snaradam. Piać kupałoŭ, try doški, try trapiecyi, kuča drobiaziaŭ, navat palčatki. Ja pytajusia: «kolki?»— Jon: «kolki dasi?». Takoje pytańnie — sihnał, što ździełka budzie tannaj dla mianie.

U vyniku syšlisia na 400 dalaraŭ. Dla razumieńnia: adzin b/u kupał — 300-500 dalaraŭ, doška — minimum 100. A ŭ mianie — usio adrazu. 

Pavialičyć

Ja pradaŭ siabru adzin kupał i trapiecyju za 400 baksaŭ, i adbiŭ kuplu. A kali adjazdžaŭ ź Biełarusi, to addaŭ usio što mnie nie treba (niekalki kupałaŭ, trapiecyj i šmat drobnaha ryštunku) u kajt-škołu — prosta kab nie zajmała miesca. Pośpiech abo treniroŭka?

Tak, u hetym usim jość elemient ŭdačy. U nas u mozhu jość ratykularnaja sistema. Jana dapamahaje nam vyčeplivać ź infarmacyjnaha šumu patrebnyja sihnały. Treba być adkrytym, nie śpiašacca kuplać, trymać prytomnaść u stanie pošuku. Voś tady i pačynajucca vyhadnyja znachodki.

Pryviadu prosty prykład. Kali vy kuplali mašynu, to viedajecie, što adrazu paśla kupli pačynajecie zaŭvažać na darohach takuju ž madel aŭto.

Kali ŭ nas jość patreba, ale my jaje śviadoma nie zakryvajem, retykulatyŭnaja sistema pačynaje zaŭvažać prydatnyja mahčymaści z navakolnaha śvietu. 

Ja, naprykład, užo try miesiacy razumieju, što mnie patrebnyja krasoŭki. Ale ja čakaju. Moža, znajdu svaje jašče praz try miesiacy — i ničoha strašnaha ŭ mianie jość inšy abutak.

Dla ŭłaśnika bujnoj IT-kampanij Tesla moža być pakazčykam pośpiechu. Ale ŭ startapieraŭ usio inakš. Heta admysłovaja niša, dzie pačućcio ŭłasnaj značnaści nie zaležyć ad źniešnaści abo majomaści. Startapier moža być u irvanych džynsach — i pry hetym miljanieram. Jaho status vyznačaje nie toje, jak jon vyhladaje, a toje, jakim brendam jon vałodaje i jakija prajekty jon realizavaŭ.

U biznesie ekanomija pracuje pa-inšamu

Maja finansavaja fiłasofija adbivajecca i na biznesie. Pryčym nie zaŭsiody «ŭ plus». U svajoj spravie važnaja chutkaść, a ja časam tarmažu pracesy, tamu što nie chaču płacić vysokuju canu.

Byvaje, što śpiecyjalist tańniej zrobić vydatnuju pracu. Ale byvaje što vybraŭšy bolš tannaha padradčyka treba budzie pierarablać i stracić čas, a mahčyma i reputacyju. 

U biźniesie treba płacić daražej. Tamu što košt — heta nie tolki tavar, heta jašče i chutkaść, jakaść, adsutnaść lišniaha stresu.

Dzieci i finansy

Z žonkaj u nas poŭnaje supadzieńnie. Jana siomaje dzicia ŭ siamji, tamu dobra viedaje, što značyć brać b/u rečy abo atrymlivać niešta biaspłatna. I Ania ŭmieje znachodzić kłasnyja ździełki. 

Naprykład, niadaŭna kupiła vialiki miašok dziciačych rečaŭ za 40 złotych (10 jeŭra). My raspakavali — tam realna dobryja, brendavyja rečy, amal jak novyja. Na vyhlad — na 200 dalaraŭ, a kaštuje 10.

Adzin čas z žonkaj zapisvali absalutna ŭsie traty. I ja vielmi ździviŭsia, što my tracim 4000 jeŭra ŭ miesiac. Z ulikam našaj ekanomii! Asnoŭnyja artykuły vydatkaŭ — heta arenda, miedycynskaja strachoŭka i ježa. Usio astatniaje — užo drobiazi: mabilnaja suviaź, internet, kafe, trenažorka i hetak dalej.

My starajemsia farmiravać u dziaciej zdarovyja ŭstanoŭki. Kali ja vychodžu na pracu, kažu: «Tata pajšoŭ zarablać hrošy intelektam». I dzieci ŭžo padchoplivajuć: «Tata pajšoŭ zarablać hrošy intelektam!». Tak ja farmuju ŭ ich ujaŭleńnie, što hrošy — heta nie tolki praca, a jašče i myśleńnie, kreatyŭ, rašeńni. Maje dočki zusim maleńkija (im 2 i 3 hady), jany mała razumiejuć, što takoje «ekanomić». U takim uzroście dla ich usiaho chapaje. Kali jany padrastuć, my zhulajem ź imi ŭ Cashflow — heta hulnia Robierta Kijasaki. Vydatna tłumačyć, čamu važna marnavać z rozumam. Jak supraćstajać dziciačamu «kupi»

Kali idziem u kramu, dzieci mohuć pačać: «Tata, kupi! Kupi!» Ale my jašče ni razu nie kuplali pa takoj prośbie. Tamu ŭ ich navat niama čakańnia, što prośba spracuje. Vielmi važna nie dapuścić pieršaha «kampramisu», tamu što dalej składana budzie tłumačyć, čamu baćki nie chočuć vydatkavać svaje kalarovyja papierki na smačny abjekt žadańnia.

Kali dočki padrastuć, to ja chaču tłumačyć im praz kankretnyja prykłady, jak ekanomija pryvodzić ich da asabistaha ščaścia. Naprykład, dziakujučy ekanomii Tata i mama zmohuć pravodzić ź imi bolš času. Ci my zmožam pajechać u padarožža, pakatacca na ciahniku ci na samalocie. Takija emocyi dla dziaciej važniej kančatkovaj kropki padarožža.

Ja abaviazkova raskažu im historyju hrošaj i historyju padatkaŭ. Mnie važna, kab hrošy dla ich pierastali być «čaroŭnymi papierkami», a stali zrazumiełym instrumientam bieź lišnich emocyj. «Kali siabry chočuć hulnuć, to ja adkryvaju asobny rachunak»

Časam byvajuć i dziŭnyja situacyi. Naprykład, u padarožžy siabry chočuć pahulać na šyrokuju nahu i kličuć u darahi restaran. Ja idu — ale amal ničoha nie zakazvaju. I kali dzielim košt paroŭnu, to na dušy asadačak. U takija momanty dumaju: kali b viedaŭ, što tak budzie, taksama b sabie zamoviŭ narmalna.

Zaraz ja prosta zakazvaju napoi asobna na bary ci prašu ŭnieści «maju stravu» ŭ asobny rachunak. Tady niama błytaniny, nichto nie kryŭdzicca, a ja zastajusia ŭ ramkach svajoj stratehii.

Mnie nie škada tracić hrošy na rašeńnie prablemnych situacyj, naprykład niaŭstojek abo ramontaŭ. Zaciahnu takija pytańni — jany vyciahnuć maju enierhiju.

Lepš ja zapłaču hrošy, jakija zekanomiŭ na vopratcy, i dalej pajdu zarablać hrošy intelektam inviestujučy svaju enierhiju ŭ stvareńnie.

• 9
• 0
• 1
• 6
• 1
• 0
• 0
• 0